Leczenie fibrynolityczne ostrych zespołów wieńcowych z przetrwałym uniesieniem odcinka ST w 2002 roku

Abstract

Wstęp: Zasadniczym postępowaniem w ostrych zespołach wieńcowych z przetrwałym uniesieniem odcinka ST jest jak najszybsze przywrócenie przepływu krwi w zamkniętej tętnicy wieńcowej. Obecnie w takich przypadkach coraz częściej wykorzystuje się metodę pierwotnej przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI, percutaneous coronary intervention), która wypiera dotychczas powszechnie stosowane leczenie fibrynolityczne. Celem pracy była ocena wyników szpitalnych terapii trombolitycznej wśród chorych z ostrym zespołem wieńcowym (ACS) z przetrwałym uniesieniem ST, których nie kwalifikowano do pierwotnej PCI. Materiał i metody: Analizie poddano wyniki leczenia ACS w 15 ośrodkach kardiologicznych na terenie Mazowsza. Głównym złożonym kryterium oceny było wystąpienie zgonu z powodu choroby wieńcowej, rozpoznanie ponownego zawału serca i/lub wystąpienie udaru mózgu w trakcie obecnej hospitalizacji w grupie chorych leczonych fibrynolitycznie. Wyniki: Na podstawie uzyskanych wyników ustalono, że w 2002 r. na terenie Mazowsza hospitalizowano 4955 chorych z ACS, w tym 41,3% przypadków stanowiły ACS z uniesieniem ST. Analiza wykazała, iż obecnie częściej niż w 2001 r. kierowano chorych na leczenie za pomocą pierwotnej PCI (62,5% vs. 53,0%), a rzadziej stosowano terapię trombolityczną (17,7% vs. 21,0%). W 2002 r. zmniejszyła się również liczba chorych z ACS z uniesieniem ST, u których nie podjęto próby reperfuzji (19,7 vs. 26,0%). Z analizy wynika również, że wśród chorych leczonych fibrynolitycznie złożone kryterium oceny, podobnie jak śmiertelność szpitalna, występowały częściej niż w 2001 roku - odpowiednio 24,2% vs. 20,1% i 15,7% vs. 11,7% przypadków. Jednak nie były to różnice znamienne. Natomiast częstość przypadków udaru mózgu zwiększyła się istotnie z 2,3% w 2001 r. do 5,0% w 2002 r. Wnioski: W województwie mazowieckim chorych z ACS z uniesieniem ST częściej kierowano na leczenie za pomocą pierwotnej PCI, niż stosowano u nich terapię fibrynolityczną. Pogarszające się wyniki leczenia trombolitycznego w latach 2001-2002 były rezultatem m.in. wydłużenia czasu dotarcia pacjenta do szpitala. Zmniejszenie liczby pacjentów, u których nie podjęto próby reperfuzji, jest wynikiem rozpowszechnienia pierwotnej PCI i stosowania leczenia fibrynolitycznego. (Folia Cardiol. 2004; 11: 9-17

    Similar works