Wstęp: Celem badania była charakterystyka zmienności rytmu zatokowego u
mężczyzn z chorobą niedokrwienną serca w zależności od ich aktywności fizycznej.
Materiał i metody: Przebadano 63 mężczyzn z chorobą niedokrwienną serca
w wieku 55,2 ± 3,8 roku. Badaniem objęto 32 mężczyzn z chorobą wieńcową, którzy
regularnie ćwiczyli fizycznie w ramach programu ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej
średnio 3 godziny w tygodniu (grupa 1). Grupę kontrolną stanowiło 31 mężczyzn
z chorobą wieńcową, którzy nie podejmowali regularnie aktywności ruchowej, ale
powodem tego nie były przeciwwskazania medyczne (grupa 2). U każdego pacjenta
wykonano spoczynkowe, krótkookresowe badanie zmienności rytmu zatokowego. Uzyskany
zapis poddano analizie czasowej oraz częstotliwościowej. Oszacowano aktywność
fizyczną badanych mężczyzn oraz oceniono ich wydolność fizyczną w czasie submaksymalnego
testu wysiłkowego. Ponadto oceniono wybrane czynniki zagrożenia chorobami układu
sercowo-naczyniowego, w tym stężenie glukozy i lipidów.
Wyniki: Wydolność fizyczna mężczyzn poddawanych rehabilitacji fizycznej
była istotnie większa niż u nieaktywnych fizycznie mężczyzn z chorobą wieńcową.
W grupie 1 obserwowano znamiennie wyższą wartość średniej długości czasu trwania
odstępu RR (mRR) oraz składowej o wysokiej częstotliwości (HF) w porównaniu z
grupą 2. W grupie regularnie ćwiczących mężczyzn z chorobą wieńcową odnotowano
istotnie statystycznie niższą wartość składowej o niskiej częstotliwości (LF)
oraz wskaźnika LF/HF niż u nieaktywnych fizycznie mężczyzn.
Wnioski: Regularny trening fizyczny u osób z chorobą niedokrwienną serca
prowadzi do aktywacji składowej przywspółczulnej i jednoczesnego hamowania czynności
składowej współczulnej autonomicznego układu nerwowego. (Folia Cardiol. 2004;
11: 633–641
