Operacje pomostowania tętnic wieńcowych (CABG) bez użycia krążenia pozaustrojowego cieszą
się coraz większą popularnością i zaczynają zastępować chirurgiczną rewaskularyzację mięśnia
sercowego z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego. Idea operacji na bijącym sercu
zrodziła się na początku XX wieku. Prekursorzy tej metody leczenia choroby wieńcowej serca
— Sabiston i Kolessov — swoje pierwsze udane zabiegi przeprowadzili we wczesnych latach
60. Rozwój technologii medycznych przyczynił się do poprawy stabilizacji i ekspozycji pola
operacyjnego, czego skutkiem był wzrost zainteresowania zabiegami bez użycia krążenia pozaustrojowego
(OPCAB). W randomizowanych, retrospektywnych badaniach wykazano przewagę
operacji na bijącym sercu nad tradycyjnymi zabiegami CABG z powodu: zmniejszenia
potrzeby transfuzji, skrócenia czasu intubacji po operacji, spadku częstości występowania
okołooperacyjnych zawałów serca i udarów mózgu, redukcji kosztów hospitalizacji i skrócenia
okresu pobytu na oddziałach intensywnej terapii. Niestety, niewielka liczba randomizowanych,
wieloośrodkowych badań prospektywnych nie daje wystarczających dowodów istnienia
innych zalet OPCAB, szczególnie u chorych, których dotyczy małe ryzyko operacyjne. (Folia
Cardiol. 2004; 11: 255–264
