U 33-letniego chorego od 16 roku życia występowały napady częstoskurczu komorowego o morfologii bloku prawej odnogi pęczka Hisa z odchyleniem osi elektrycznej w lewo. Częstoskurcz był wrażliwy na amiodaron i werapamil. Długotrwały napad spowodował epizod utraty przytomności, a po jego przerwaniu obecne było głębokie obniżenie odcinka ST. W koronarografii tętnice wieńcowe są prawidłowe. W badaniu EPS istniała wąska strefa wyzwalania nawrotnego częstoskurczu "pęczkowego". W miejscu, w którym uchwycono wczesny sygnał pęczkowy trwający 13 ms, a poprzedzający zespół QRS o 63 ms oraz lokalny sygnał mięśniowy (-27 ms), jedna aplikacja prądu o częstotliwości radiowej przerwała częstoskurcz. Porównując wynik badania echokardiograficznego i położenie elektrody ablującej można przypuszczać, że ablację wykonano u podstawy mięśnia brodawkowego tylnego. U chorego, u którego istnieje struna rzekoma łącząca przegrodę z podstawą mięśnia brodawkowego tylnego, nie można wykluczyć, że nie wiązka tylna lewej odnogi pęczka Hisa, a struna rzekoma tworzyła jedno z ramion pętli częstoskurczu
