Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena skuteczności ablacji cieśni prawego przedsionka
u pacjentów z konwersją migotania (AF) do trzepotania przedsionków (AFl) podczas terapii
propafenonem lub amiodaronem.
Materiał i metody: W latach 1999-2003 do badania włączono 16 pacjentów (2 kobiety)
w wieku 54,9 ± 8,0 lat z napadowym AF, u których pod wpływem leczenia propafenonem lub
amiodaronem nastąpiła konwersja napadów AF do AFl. Amiodaron stosowano u 3 osób, pozostałych
13 leczono propafenonem. Czas trwania arytmii przed zabiegiem wynosił od 4 miesięcy
do 10 lat (śr. 50 miesięcy). U 8 pacjentów w trakcie farmakoterapii AF przed zabiegiem ablacji
rejestrowano napady zarówno AFl, jak i AF. Wszystkich chorych poddano ablacji cieśni prawego
przedsionka. Pacjentów badano przed włączeniem do próby oraz po 3 i 12 miesiącach
obserwacji. Oceniano następujące parametry: funkcję skurczową lewej komory w badaniu
echokardiograficznym, wydolność wysiłkową badaną na bieżni ruchomej oraz jakość życia za
pomocą kwestionariusza SF-36. Do analizy statystycznej użyto testów Fishera i χ2.
Wyniki: U wszystkich pacjentów uzyskano obustronny blok cieśni prawego przedsionka. Nie
zanotowano powikłań zabiegów. Całkowite ustąpienie objawowych tachyarytmii uzyskano u 8 pacjentów,
u których przed ablacją zarejestrowano wyłącznie napady AFl (grupa I). Istotną
redukcję napadów arytmii uzyskano w grupie 8 osób z AFl i AF przed zabiegiem (grupa II).
U tych chorych w 12-miesięcznej obserwacji nie odnotowano hospitalizacji związanych z napadami
migotania przedsionków. Funkcja lewej komory serca oraz wydolność wysiłkowa nie
zmieniły się w trakcie 12-miesięcznej obserwacji. Uzyskano istotną poprawę jakości życia
w grupie I w 3-miesięcznej próbie; wynik ten utrzymał się w przypadku większości parametrów
w trakcie 12-miesięcznej obserwacji.
Wnioski: W rocznej obserwacji chorych z konwersją napadowego migotania do typowego
trzepotania przedsionków podczas terapii propafenonem lub amiodaronem ablacja cieśni prawego
przedsionka pozwala na wyeliminowanie napadów arytmii. Korzyści z ablacji w zakresie
redukcji liczby hospitalizacji związanych z napadami arytmii odnoszą również chorzy z napadami
migotania i trzepotania przedsionków podczas terapii lekami antyarytmicznymi z grupy
IC i III
