Współczesne poglądy dotyczące diagnostycznej wartości stężenia troponin u chorych z okołooperacyjnym uszkodzeniem mięśnia sercowego po chirurgicznym pomostowaniu tętnic wieńcowych

Abstract

Ocenę zmian stężenia troponiny I (cTnI) we krwi pacjentów po zabiegach pomostowania aortalno-wieńcowego obecnie uznaje się za standardową procedurę w diagnostyce okołooperacyjnego uszkodzenia mięśnia sercowego. Swoistość cTnI sprawia, że wskaźnik ten uważa się za bardzo czuły i specyficzny marker w rozpoznaniu zawału okołooperacyjnego, a także nawet niewielkiego uszkodzenia miokardium. Niedokrwienie mięśnia sercowego w okresie okołooperacyjnym może być wynikiem zamknięcia pomostowanego naczynia lub tętnicy wieńcowej, na której nie przeprowadzono zabiegu pomostowania. Może być ono również wynikiem niedostatecznej protekcji mięśnia sercowego, hipotermii czy też przedłużonego czasu zaklemowania aorty. Określenie referencyjnych wartości parametrów biochemicznych w diagnostyce omawianej patologii jest przy tym niezmiernie ważne i umożliwia wczesne rozpoznanie ostrego niedokrwienia miokardium. Złożona procedura krążenia pozaustrojowego, a zwłaszcza stosowana standardowo normowolemiczna hemodylucja oraz śródoperacyjna hipotermia mogą wpływać na zmiany stężenia cTnI, a przez to zmieniać jej wartość diagnostyczną. Dlatego też cTnI nie może być uważana za jedyny marker niedokrwienia, chociaż jej podwyższone stężenie pozwala potwierdzić lub wykluczyć okołooperacyjne uszkodzenie mięśnia sercowego