Współczesne poglądy dotyczące diagnostycznej wartości stężenia troponin u chorych z okołooperacyjnym uszkodzeniem mięśnia sercowego po chirurgicznym pomostowaniu tętnic wieńcowych
Ocenę zmian stężenia troponiny I (cTnI) we krwi pacjentów po zabiegach pomostowania
aortalno-wieńcowego obecnie uznaje się za standardową procedurę w diagnostyce okołooperacyjnego
uszkodzenia mięśnia sercowego. Swoistość cTnI sprawia, że wskaźnik ten uważa się
za bardzo czuły i specyficzny marker w rozpoznaniu zawału okołooperacyjnego, a także nawet
niewielkiego uszkodzenia miokardium.
Niedokrwienie mięśnia sercowego w okresie okołooperacyjnym może być wynikiem zamknięcia
pomostowanego naczynia lub tętnicy wieńcowej, na której nie przeprowadzono zabiegu
pomostowania. Może być ono również wynikiem niedostatecznej protekcji mięśnia sercowego,
hipotermii czy też przedłużonego czasu zaklemowania aorty. Określenie referencyjnych wartości
parametrów biochemicznych w diagnostyce omawianej patologii jest przy tym niezmiernie
ważne i umożliwia wczesne rozpoznanie ostrego niedokrwienia miokardium.
Złożona procedura krążenia pozaustrojowego, a zwłaszcza stosowana standardowo normowolemiczna
hemodylucja oraz śródoperacyjna hipotermia mogą wpływać na zmiany stężenia
cTnI, a przez to zmieniać jej wartość diagnostyczną. Dlatego też cTnI nie może być uważana za
jedyny marker niedokrwienia, chociaż jej podwyższone stężenie pozwala potwierdzić lub wykluczyć
okołooperacyjne uszkodzenie mięśnia sercowego