Nieuwe wegen in het onderzoek naar de aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD): implicaties voor theorievorming, diagnostiek en behandeling

Abstract

De Aandachtstekortstoornis met Hyperactiviteit (ADHD) is één van de meest bestudeerde psychiatrische stoornissen. De theorievorming, diagnostiek en behandeling mag dan al veelvuldig beschreven zijn, toch wordt het wetenschappelijk onderzoek naar ADHD gekenmerkt door een tweetal lacunes. Ten eerste is het gros van onze huidige kennis beperkt tot de kindertijd en de adolescentie. Hoewel de persoon met ADHD potentieel kenmerken en beperkingen doorheen de hele levensloop vertoont, zijn de meeste, actuele inzichten niet getoetst op peuters, kleuters en (jong)volwassenen. Ten tweede lijken de bestaande theoretische modellen van ADHD nooit alle kenmerken van de stoornis te verklaren. Nieuwe theoretische en methodologische premissen lijken noodzakelijk om de diagnostiek en behandeling van ADHD te versterken. In dit symposium beogen we dan ook de huidige kennis rond ADHD te verbreden en te verdiepen. In het verbredend pad willen we de validiteit van ADHD en de bijhorende diagnostische criteria nagaan in de voorschoolse periode (Dr. Tremmery) en de (jong)volwassenheid (Dr. Baeyens). In het verdiepend pad worden bestaande (neuro)psychologische modellen van ADHD enerzijds aangevuld met en genuanceerd door de invloed van circadiane processen (Dr. Imeraj) en anderzijds getoetst op hun therapeutische waarde (Dr. Lemiere).status: publishe