Op 3 mei 1992 is eiser, een politieagent, gewond geraakt bij de aanhouding van een verdachte. Op 14 januari 2000 verzoekt eiser de districtchef om ontheffing van het mobi-liteitsplan, een vergoeding in verband met nalatigheid van de werkgever en een vergoe-ding van de kosten van de civiele procedure. 28 januari 2000 schrijft de leidinggevende van eiser aan de districtchef dat ‘(d)e nasleep van dit incident (…) tot op heden niet naar behoren (is) afgerond’ en dat een tegemoetkoming ‘zeker op zijn plaats is’. De leiding-gevende denkt aan een bedrag van fl. 25.000,- voor het onthouden van de afkoopkeuze. Daarnaast stelt hij voor de ‘civielrechtelijke kosten’ (fl. 11.437,65) te betalen en eiser ontheffing te verlenen van de mobiliteitsverplichting. De districtchef ondertekent deze brief en voorziet hem van de tekst ‘accoord conform voorstel’. De leidinggevende meldt eiser hierna dat (door de districtchef) tot uitkering in overeenstemming met zijn voorstel is besloten. Een kopie van de geaccordeerde brief wordt aan eiser overhandigd en de brief wordt toegevoegd aan eisers personeelsdossier.
In februari 2000 ontvangt eiser fl. 11.437,65 en wordt hij ontheven van de mobiliteitsver-plichting. Eiser verzoekt de Politieregio op 13 januari 2003 (ook) het bedrag van fl. 25.000,- over te maken. Dit verzoek wordt afgewezen. Ook een tweede verzoek van ei-ser wordt afgewezen.
Eiser dagvaart de Politieregio en vordert een bedrag van € 15.090, 63 (de beloofde fl. 25.000,- plus rente en gemaakte buitengerechtelijke kosten). Eiser meent primair dat de brief met de tekst ‘accoord conform voorstel’ is aan te merken als een (vaststel-lings)overeenkomst. Subsidiair meent eiser dat de verwachting is gewekt dat fl. 25.000,- zou worden betaald en dat het niet uitbetalen van dit bedrag onrechtmatig is.
Volgens de Rechtbank Rotterdam kan niet van een overeenkomst worden gesproken. Er is volgens de rechtbank wel sprake van gewekte verwachtingen, maar omdat eiser on-voldoende duidelijk heeft gemaakt dat hij schade heeft geleden door op de gewekte verwachtingen te vertrouwen wijst de rechtbank de vordering af
