Arbeidsongeschiktheid in de zin van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering is een
begrip, waarbij naast medische, ook economische factoren een rol spelen. Algemeen wordt
verondersteld dat de stijging van het aantal WAO-uitkeringstrekkers gedurende de laatste jaren niet
losstaat van de omstandigheden op de arbeidsmarkt. Men spreekt dan ook wel van verborgen
werkloosheid onder WAO-eis. In dit artikel wordt een poging gedaan de omvang van deze
verborgen werkloosheid te schatten door de ontwikkeling van het aantal WAO-uitkeringen te
vergelijken met de ontwikkeling van het aantal invaliditeitspensioenen dat het
Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds toekent en waarbij economische overwegingen geacht worden
geen rol te spelen. De auteurs komen dan tot een verborgen werkloosheid onder
WAO-ers van ca. 140.000 manjaren in 1978. Dit betekent dat het feitelijke
werkloosheidspercentage 8.2 bedraagt, hetgeen drie procentpunt meer
is dan het officiële werkloosheidspercentage van 5.2
