De laatste jaren zien we steeds vaker politici vertellen dat we daadkracht nodig hebben en dat er nu eindelijk eens besluiten genomen moeten worden. Geluiden die gretig opgepikt worden door de media. Men zou zelfs met recht kunnen beweren dat de media zelf actief aan deze beeldvorming meedoen. Zo ontstaat wat inmiddels door verschillende commentatoren en wetenschappers is betiteld als een dramademocratie. Een democratie waarin politiek is gepersonifieerd en theater is geworden. Krachtige beelden en het regisseren van de voorstelling zijn voor politici belangrijker geworden dan de uitvoering van beleid.
Deze dramademocratie staat echter op gespannen voet met de werkelijkheid van alledag, waarin complexe beleidsproblemen, zoals het herstructureren van een woonwijk, het realiseren van waterberging of het bevorderen van de kwaliteit van onderwijs, moeten worden opgelost. In die werkelijkheid willen betrokken partijen vaak andere dingen en zijn het niet eens over de aard van het probleem. Weten we ook vaak niet wat de goede oplossing is aan het begin van het proces en is kennis van het netwerk van partijen waarin de besluitvorming plaatsvindt, en van de uitvoeringsrealiteit onontbeerlijk. Cruciaal voor het vinden van goede maatschappelijke uitkomsten is het zorgvuldig managen van deze processen en het verzorgen van uiteenlopende vormen van democratische verankering. Dit vereist het betrekken van uiteenlopende partijen en een zekere toewijding voor het proces in plaats van krachtige, eenzijdige, politieke interventies.
Professor dr. Erik-Hans Klijn is hoogleraar bestuurskunde bij de opleiding Bestuurskunde (Faculteit der Sociale Wetenschappen) van de Erasmus Universiteit Rotterdam