Oratie van Frans-Willem Korsten voor de leerstoel “Literatuur en samenleving” aan de
Erasmus Universiteit te Rotterdam, Faculteit der Historische en Kunstwetenschappen,18 oktober 2007.
Sinds het ontstaan van het moderne productie-kapitalisme in de negentiende eeuw bekritiseren
schrijvers (en kunstenaars in het algemeen) dit systeem onophoudelijk. Zij vinden
een kapitalisme dat werkt door “creative destruction” ongetwijfeld creatief, maar achten de
ongekende vernietiging en vervreemding, het fetisjisme, de eenvormigheid, of de bedreiging
van de menselijke leefwereld onacceptabel. Opvallend genoeg is ruim anderhalve eeuw van
artistiek en intellectueel protest vrijwel vruchteloos gebleken. Korsten zoekt een verklaring
voor die vruchteloosheid en vraagt zich af of er niet een structurele overeenkomst bestaat
tussen het poëtische en het kapitalisme
