Çevrimiçi öğrenme uygulamalarının artan bir ivmeyle eğitim ortamlarında
kullanılması; çevrimiçi öğrenme ortamlarına yönelik bir teorik çerçevenin
geliştirilmesi gereksinimini doğurmuştur. Garrison, Anderson ve Archer’ın
(2000) buna yönelik olarak geliştirmiş olduğu Araştırma Topluluğu Modeli son
yıllarda, çevrimiçi öğrenmeye yönelen araştırmacıların ve uygulayıcıların
dikkatini çekmiştir (Garrison ve Arbaugh, 2007). Türkiye’de de çevrimiçi
öğrenme uygulamaları formal ve formal olmayan biçimlerde eğitim hayatımıza
girmiş; birçok üniversite, uzaktan eğitim programları, çeşitli sertifika
programları ve kitlesel çevrimiçi açık dersler (MOOCs) geliştirmiş ve
uygulamaya koymuştur. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de çevrimiçi öğrenme
uygulamaları gerçekleştiren ve gerçekleştirmeyi düşünen öğretim üyeleri için
Araştırma Topluluğu Modeli temelinde bir yol haritası önermektir. Bu yol
haritası, Araştırma Topluluğu Modeli’nde yer alan göstergeler kullanılarak,
güncel iletişim teknolojileri ile desteklenmiş ve çevrimiçi öğrenme ortamlarında
karşılaşılan güncel sorunlar bağlamında yapılandırılmıştır. Öğretim üyelerinin
sahip olması gereken ön koşullar ve yeterliklere değinen bu çalışmanın sonunda
alana ilişkin öneriler yer almaktadır