Disgust as the motor behind food restriction in anorexia nervosa

Abstract

In dit artikel presenteren we een theoretisch model waarin we beschrijven hoe de emotie 'walging' kan helpen om te begrijpen waarom mensen met anorexia nervosa (AN) doorgaan met het vermijden van voedsel ondanks dat ze uitgehongerd raken. Walging kenmerkt zich door intens negatieve gevoelens van weerzin en een overweldigende reflexmatige drang tot vermijding die heel moeilijk is te weerstaan. Wanneer het eten van voedsel walging uitlokt bij mensen met AN, zou dat kunnen verklaren waarom voedselvermijding zo persistent is. Recent is er meer aandacht gekomen voor het fenomeen dat walging zich niet alleen richt op objecten of gedragingen buiten jezelf, maar dat ze ook kan optreden ten opzichte van jezelf. Mogelijk is het bij mensen met AN niet zozeer het voedsel zelf dat walging uitlokt, maar gaat het om de impact die het voedsel zou kunnen hebben op het zelf. Het beperken van de voedselinname zou een manier kunnen zijn om zelf-walging te vermijden, opgeroepen door de perceptie van het eigen (toekomstige) lichaam als te dik. Wanneer er in de behandeling van AN niets verandert aan deze zelf-walging, blijft de motor draaien en ligt terugval op de loer. We bespreken verschillende interventies die mogelijk kunnen helpen om zelf-walging bij mensen met AN te verminderen.In this article we present a theoretical framework that points to disgust-inducedavoidance as a mechanism that can help explain the persistent and excessive food restriction in individuals with anorexia nervosa (AN). Disgust is characterized by intense negative feelings of revulsion and an overwhelming and irresistible urge towards avoidance. When eating food triggers disgust, this can explain the strong urge to avoid food intake that is characteristic of individuals with AN. Recently, more attention has been given to the phenomenon that not only external objects, but also the self can lead to disgust. Potentially, in individuals with AN not so much food or eating itself elicits disgust, but the potential impact of food on the self. We argue that limiting food intake may reflect a means to avoid self-disgust that is elicited by perceiving the own future) body as ‘too fat’. This implies that when self-disgust remains unchanged following treatment of AN, the motor keeps running and small changes in (perceived) body shape and weight may reactivate the urge to avoid food intake thereby paving the way for relapse. We discuss several options that may be helpful in decreasing self-disgust in individuals with AN