Bu çalışma Erinç Seymen’in eserlerinden oluşan bir seçkiyi derinlemesine incelemeyi hedefliyor. Seymen’in sanat pratiğinin sadece çağdaş sanatın küreselleşen değerlerinin analizini değil, aynı zamanda queer kuramının ve siyasetinin uluslararası seyahatinin beraberinde getirdiği, bilgi üretimine içkin jeopolitik gerginlikleri de kapsayan bir eleştirel sahada hareket etmeyi mümkün kıldığını düşünüyorum. Dolayısıyla, bu yazının temel amacı, Seymen’in sanatındaki haz, cinsellik ve tecessüm [embodiment] söyleminin estetik dinamiğini ele almak ve sanatçının eserlerinin, çağdaş Türkiye bağlamında militarizm, milliyetçilik, heteronormativite ve erkekliğe dair hakim söylemlerin birbirleriyle kesiştiği hegemonik alanlar üzerine ürettiği eleştirel söylemi tartışmaya açmak olacak. Queer kuramının ve siyasetinin, ortaya çıktığı Batılı bağlamın söylemsel etkilerini sorunsallaştırmaksızın, başka yerel bağlamlara uygulanışının veya uyarlanışının olası zorluklarını ve risklerini her zaman hatırlamak gerekiyor. Bununla birlikte, kültürel kuramın araçsallaştırdığı (veya “uygulandığı”) nesnenin de aktif bir ilişkilenme potansiyeline sahip olabileceği ve kuramsal pratiğin içerdiği kavramsal ve metodolojik varsayımları sarsıp dönüştürebileceğini unutmamalıyız. Dolayısıyla, Seymen’in sanatına ilişkin olan bu kapsamlı okuma, “queer estetik” mefhumunu sadece yerel politik bağlam üzerine radikal bir eleştiriyi içerecek ve sadece üretildiği toprakların bir alegorisi olarak değerlendirilebilecek bir sanat pratiğine uyarlama kaygısı taşımıyor. Queer söylemini, kültürel kuramın ve küreselleşen çağdaş sanat pazarının jeopolitiğine de atıfta bulunma potansiyeline sahip, kendi uluslararası dolaşımının farkında, kuramsal/metodolojik bir nesne olarak işlev görebilen, maruz kaldığı eleştirel bilgi üretim odaklarını da dönüştürme potansiyeline sahip bir sanat pratiğiyle buluşturuyor
