Genel eğitimin ayrılmaz bir parçası olarak kabul edilen “özel eğitim” hizmetlerinin devlet tarafından ele alınması günümüzde Anayasal bir zorunluluktur. Anayasa’nın (1982) 42. maddesine göre, “kimse, eğitim ve öğretim hakkından yoksun bırakılamaz” hükmüne paralel olarak, Millî Eğitim Temel Kanunu’nun 8. maddesinde de “özel eğitim ve korunmaya muhtaç çocukları yetiştirmek için özel tedbirler alınır” (Resmi Gazete, 1973) biçimindeki ifadesiyle konunun önemi yasal bir temele dayandırılmıştır.Uluslararası ölçütlere göre özel eğitime ihtiyaç gösteren çocuk ve gençlerin zorunlu öğrenim çağındaki nüfusa oranı %14 olarak kabul edilmektedir. Ülkemizde 1990 nüfus sayımına göre 4-18 yaş arası yaklaşık 3.5 milyondan fazla özel eğitime muhtaç çocuk ve gencin olduğu tahmin edilmektedir. Bu sayının ise ancak %0.74’ü (21910 çocuk ve genç) özel eğitim hizmetlerinden yararlanabilmektedir
