Rapport 0610

Abstract

Het Inventariserend Veldonderzoek-boringen in de plangebieden Veenwegzone-Noord en -Zuid was er specifiek op gericht terreinen in kaart te brengen waar de huidige hoogte hoog en de betreffende veenlaag dik genoeg was om de kans op bewoningssporen mogelijk te maken. In die zin heeft dit onderzoek volledig aan zijn doel beantwoord. Op alle onderzochte terreinen is de maaiveldhoogte een stuk lager dan de Veenweg zelf. Ook is duidelijk geworden dat het veen op alle onderzochte percelen voor een heel groot deel is afgegraven. Meestal gaat het om een laag waarvan de dikte schommelt tussen de 20 en 80 cm. Een eerder uitgevoerde boring ter hoogte van de Veenweg laat zien hoe dik daar het veen nog is: 2,5 m. Dat geeft meteen een goede indicatie voor wat er overal is weggegraven. Er zijn enkele uitzonderingen. In het plangebied Veenwegzone-Noord is aan de noordwestzijde, ter hoogte van de daar aanwezige dijk, het veen op zijn dikst: daar is sprake van een 1,5 meter dik pakket. Het is echter de uitzondering die de regel bevestigt, terwijl het hier naar alle waarschijnlijkheid om een strook van slechts enkele meters breed gaat. Overal is het ongestoorde veen ook diep onder het huidige maaiveld gesitueerd. Boven het veen zijn verrommelde lagen aangetroffen, die als ophogingslagen kunnen worden geïnterpreteerd. Deze zijn waarschijnlijk niet oud en dus archeologisch niet interessant. Nergens zijn archeologische indicatoren aangetroffen. Het booronderzoek toont daarmee, conform eerder uitgevoerd onderzoek, een negatief resultaat aangaande de tot nu toe voor het gebied geldende hoge archeologische verwachting. Zowel de gebieden van de Veenwegzone-Noord als -Zuid lijken op basis van de uitkomsten van de boringen archeologisch gezien niet interessant. De momenteel zichtbare verhogingen van de percelen lijken vooralsnog geen verband te hebben met het begin van de ontginningsgeschiedenis van het gebied. De Veenweg zelf heeft uiteraard wel een landschappelijke cultuur-historische waarde