Dette arbeidet er skrive som ein refleksjonar kring Den ortodokse kyrkjas diakonale profil og utfordringar i diasporaen i dag.
Utgangspunktet ligg i hovudproblemstillinga: Kvifor blir liturgien vektlagt så sterkt i Den ortodokse kyrkja, og kva følgjer får den liturgiske sentreringa med omsyn til diakonal profil?
Gjennom ei samanstilling av ulike litterære kjelder byggjer ein i oppgåveteksten opp ein teologisk, historisk, samfunnsmessig og religionssosiologisk bakgrunnsmatrise for analysen og drøftinga av eit innsamla munnleg kjeldemateriale. Fire ortodokse kyrkjelydsprestar er informantar i denne studien
