ნაშრომში შემოქმედის მარადიულობის გარანტად მიჩნეულია ანტიციპაცია. ამ გადასახედიდან, სათანადო წყაროების გათვალისწინებით, შესწავლილია ნათელხილვისა და ნათელსმენის ფენომენი გალაკტიონის პოეზიაში. ინტერესის საგნად ქცეულია პოეტის უმთავრესი ესთეტიკური პრინციპები, ესთეტიკური კატეგორიები, პოეტური ინტეგრალები, გარკვეულია პოეტის მიმართება რომანტიზმთან, სიმბოლიზმთან, იმპრესიონიზმთან და გაზიარებულია თვალსაზრისი, რომ გალაკტიონის შემოქმედება არის უმაღლესი რეალიზმის, პოეტური უნივერსალიზმის ნიმუში. გალაკტიონი გვევლინება, როგორც მსოფლიოსთან, კოსმიურთან შეხმიანებული, “ყველა სიმზე” დაკვრის ხელოვნებას დაუფლებული დიდოსტატ
