Achtergrond: Wanneer een werknemers erachter komt dat een collega geld of goederen verduistert, zal niet iedereen in zijn of haar plaats direct aan de bel trekken. Begrijpelijk, want met veel klokkenluiders in Nederland loopt het slecht af. Mede hierdoor komen misstanden vaak niet aan het licht. Doel: De studie onderzoekt in welke situaties medewerkers wel zouden melden, bij wie zij dat het liefst zouden doen en of zij ook extern zouden melden indien een interne melding geen effect heeft. Methode: In dit onderzoek hebben 122 werknemers vier vignetten gelezen van verschillende aard en ernst (verduistering en onveiligheid). Aan hen is gevraagd of zij intern en/of extern zouden melden, zo ja, bij wie en of zij ook behoefte hebben aan anonimiteit. Tevens is gevraagd naar de motieven om wel of niet te melden. Resultaten: Interessant zijn vooral de gevonden verschillen tussen de vier vormen van misstanden. Zo zouden werknemers bij ernstige verduistering vaker naar een vertrouwenspersoon toestappen, terwijl bij lichte verduistering meestal aan de direct leidinggevende gedacht wordt. Verder zien werknemers vaak af van extern melden, omdat zij vinden dat de misstand een interne zaak is en de goede naam van het bedrijf kan worden geschaad. Deze loyaliteit geldt ook bij de meer ernstige misstanden. Conclusie: Indien direct leidinggevenden een open houding aannemen, kunnen misstanden wellicht vaker in de kiem worden gesmoord. Tevens is het raadzaam om een klokkenluidersregeling zodanig in te richten dat deze voldoende flexibel is om aan te kunnen sluiten op de specifieke omstandigheden van het geval
