Brouwer, J.G.

Schilder, A.E.

Vermeer, F.R.

DSpace at VU

De Gemeentestem, Hennekens: autonoom of onder medebewind?
Klik hier om het document te openen in een browser venster
Vindplaats: Gst. 2008, 125 Bijgewerkt tot: 14-11-2008
Auteur: Prof. mr J.G. Brouwer, prof. mr A.E.
Schilder, mr. F.R. Vermeer
-
Wetingang: Gemw art. 108, lid 2; Gemw art. 108, lid 1; Gw art. 19, lid 3;
Hennekens: autonoom of onder medebewind?
Dat de voormalige Nijmeegse hoogleraar en staatsraad Hennekens hard kan oordelen, wisten we, maar dat hij zo
streng kan zijn als in zijn kolom 'Op-recht bekeken' in Gst. 2008, 107, hadden we nu ook weer niet verwacht. Wat is
het geval? Enkele 'examenkandidaten' bestempelen in hun werkstukken de prostitutie-, de ophoudings- en de
veiligheidsrisicogebiedverordening tot facultatieve medebewindsverordeningen. Het meest uitgebreid doen
Brouwer en Schilder dat in Gemeentelijke verordeningen, Ars Aequi Cahiers, 3e druk, Nijmegen 2004, p. 22.
Volgens Hennekens is dat echter volkomen onjuist: de kandidaten hebben niets begrepen van het onderscheid
tussen autonomie en medebewind. Voor hem is de fout zo ernstig dat hun kennis van 'het' Decentralisatierecht op
het niveau van een nul wordt gewaardeerd. Zelfs een 1 voor de moeite kan er nog niet van af. Wij - de 'kandidaten'
- komen evenwel mede aan de hand van de studiestof waaruit de professor - nogal selectief - citeert nog steeds tot
dezelfde conclusies.
Hennekens hanteert als we hem goed begrijpen (de column bevat meer citaten dan eigen redeneringen) als
uitgangspunt voor het bepalen van het verschil tussen autonomie en medebewind toch vooral de formele toets van
art. 108 lid 2 Gemw. Dankzij het amendement Schutte houdt deze laatstgenoemde bepaling in dat regeling en
bestuur van het gemeentebestuur (alleen) kunnen worden gevorderd bij of krachtens een andere wet dan de
Gemeentewet.
Een opvatting dat langs deze lijn ook de scheidslijn tussen autonomie en medebewind loopt, is hoewel
verdedigbaar niet een keuze die dwingend uit ons rechtssysteem voortvloeit. Naar onze mening is het niet nodig
het onderscheid tussen de overgelaten taken als bedoeld in art. 108 lid 1 Gemw en de gevorderde taken op grond
van een bijzondere wet zoals bedoeld in art. 108 lid 2 gelijk te stellen met het begrippenpaar autonomie en
medebewind. De drijfveer achter het amendement van Schuttte zat in de taakverwaarlozingsregeling, die zwaarder
is voor niet uitgevoerde taken welke uit een specifieke hogere regeling voortvloeien dan die krachtens de
Gemeentewet. Een wettelijke definitie van wat we onder autonomie en medebewind zouden moeten verstaan is
daarmee niet gegeven.
Bij de aanduiding van de genoemde verordeningen hebben wij een meer materieel criterium
gehanteerd, zoals ook de door Hennekens geciteerde omschrijving van Kortmann: 'Bij autonomie is
er sprake van eigen beleid, eigen 'politiek' van het gedecentraliseerde ambt. Het bepaalt zelf zijn
doelen en middelen. Bij medebewind is er sprake van meewerken aan, mede realiseren van beleid
dat, al dan niet in hoofdlijnen, door een ambt van een ander overheidsorgaan is vastgesteld' (Constitutioneel recht,
6e druk, 2005, p. 478). Hoe moeten we in het licht van een dergelijke omschrijving de prostitutieverordening
kwalificeren? Om die vraag te beantwoorden gaan we kort in op de totstandkomingsgeschiedenis (een exercitie die
we de lezer zullen besparen voor de andere verordeningen die we als medebewind categoriseerden). De paarse
regering wilde destijds af van het bordeelverbod in het Wetboek van Strafrecht en de prostitutie legaliseren mede
om vrouwenhandel effectiever te kunnen aanpakken. In de Tweede Kamer voorzag men evenwel problemen om dit
te doen zonder aan de gemeenteraad een extra bevoegdheid toe te delen die het mogelijk zou maken om zaken te
regelen die niet tot de huishouding van de gemeente behoren omdat zij zich aan de openbaarheid onttrekken.
Volgens de indieners van het amendement waaruit art. 151a Gemw is voortgevloeid, dient de
bepaling de 'gemeenten de mogelijkheid te geven een beleid te voeren ten aanzien van
bedrijfsmatige prostitutie op basis van een vergunningenstelsel, waarbij voorwaarden kunnen
worden gesteld onder andere met betrekking tot antecedentenonderzoek, gedragseisen,
bedrijfsvoering en arbeidsomstandigheden. Dit amendement versterkt de wettelijke grondslag
De Gemeentestem, Hennekens: autonoom of onder medebewind?
Dit document is gegenereerd op 21-11-2012. Alle (auteurs-)rechten op dit document berusten bij Kluwer B.V. of haar licentiegevers en worden uitdrukkelijk voorbehouden. Kijk voor
meer informatie over de diensten van Kluwer op www.kluwer.nl
1
hiervoor en verbreedt deze ook tot niet-plaatsgebonden prostitutie, zoals escortbureaus.' (Kamerstukken II
1998/99, 25 437, nr. 18).
De regering kan zich niet geheel en al vinden in deze opvatting, maar is wel met de Kamer van mening dat met
name voor de regulering van escortbureaus de autonome regelgevende bevoegdheid onvoldoende basis biedt, nu
de activiteiten van dit soort bureaus zich als regel aan de openbaarheid onttrekken. Vanwege het specifieke
karakter van de nieuwe regelgevende bevoegdheid, zou zij - volgens de regering - bij voorkeur in sectorale
wetgeving moeten worden opgenomen en niet in de Gemeentewet: 'Het opnemen van een bepaling, als voorzien
in het amendement, in de Gemeentewet is niet gebruikelijk. Een dergelijke specifieke bepaling past niet goed in de
Gemeentewet. Naar het oordeel van mijn ambtgenoot van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksaangelegenheden en
van mij is een voorziening van deze soort in de Gemeentewet hooguit verantwoord als een tijdelijke oplossing. Wij
zijn van oordeel dat eventuele nadere regelgeving moet worden neergelegd in sectorale wetgeving, bij voorbeeld in
prostitutiewetgeving of in wetgeving inzake openbare inrichtingen. Nu het voor het maken van zulke wetgeving nog
te vroeg is, kan hij instemmen met een tijdelijke voorziening in de Gemeentewet, indien zulks in dit
stadium wenselijk is. Die wenselijkheid is er, indien zekerheid wordt gegeven dat het gemeentelijk
(vergunningen)beleid inzake prostitutie mede escortservicebedrijven kan omvatten.' (Kamerstukken II 1998/99,
23 437, nr. 17).
Zo is de bepaling uiteindelijk min of meer bij toeval in de Gemeentewet opgenomen. De regering kon er niet om
heen dat er in ieder geval voor het reguleren van escortbedrijven een extra bevoegdheid noodzakelijk was, maar
op een sectorale wet was toen nog geen zicht. Die is inmiddels wel in de maak, er wordt op dit moment hard
gewerkt aan een ontwerp-Kaderwet prostitutie.
Wat leert ons deze geschiedenis? Allereerst dat de gemeenten met deze nieuwe bevoegdheid een taak hebben
toebedeeld gekregen die onmiskenbaar dient ter uitvoering van nieuw Rijksbeleid. Op nationaal niveau bepaalt 'de
politiek' dat het bordeelverbod op de helling moet, de gemeentelijke verordeningen dienen de gevolgen daarvan op
te vangen door een aantal aspecten te regelen, waarvoor zoals gezegd de autonome regelgevende bevoegdheid
tekort schiet. Dat er daarbij zeker geen sprake is van soevereiniteit in eigen (huishoudelijke) kring wordt ook sterk
gevoeld bij een niet onaanzienlijk deel van de gemeentebesturen. Autonomie zou inhouden dat men bijvoorbeeld
ook zou kunnen opteren voor een nulbeleid: geen prostitutie-inrichtingen. Maar dat was uitdrukkelijk niet de
bedoeling van de regering. Zij verklaarde een dergelijke optie ontoelaatbaar door middel van een tamelijk
gekunstelde uitleg van art. 19 lid 3 Gw dat het recht op vrije arbeidskeuze garandeert (zie Kamerstukken I 1998/99,
25 437, 189e, p. 1 en 2). Dat (ook) de wetgever geen ruimte heeft willen bieden voor een eigen beleid inhoudende
een nulstelsel, is door de Afdeling bestuursrechtspraak bevestigd: 'Zoals blijkt uit (…) genoemde wetswijziging
heeft de wetgever in formele zin vanaf 1 oktober 2000 de vestiging en exploitatie van seksinrichtingen
gelegaliseerd. Aldus heeft de wetgever te kennen gegeven dat de bescherming van de zeden een verbod, zoals
dat voorheen in het Wetboek van Strafrecht was opgenomen, niet meer rechtvaardigt. De wetgever heeft het
kennelijk voldoende geacht dat, in plaats van dat voorheen bestaande verbod, gemeenten thans een regulerend
beleid voeren, dat wil zeggen, nadere regels stellen voor de uitoefening van dit soort bedrijven, doch die
uitoefening niet als zodanig bij voorbaat geheel verbieden' (ABRvS, 22 mei 2002, AB 2002, 367 (m.nt. Brouwer en
Schilder)).
Nu zal Hennekens ons wellicht tegenwerpen dat deze beperking slechts als bovengrens fungeert van een in wezen
autonome (verordendende) bevoegdheid. Wij zien evenwel in de aard van de bevoegdheid meer elementen van
meewerken aan (nieuw) specifiek beleid van hogerhand dan kenmerken van een eigen, autonome bevoegdheid.
Dat brengt ons op het volgende. De genoemde verordening laat zich volgens ons aanduiden als een (facultatieve)
medebewindsverordening, maar tegelijkertijd geldt dat de raad op grond van art. 149 Gemw onderwerpen kan
regelen die na de wetswijziging weer tot de huishouding van de gemeente zijn gaan behoren (waartoe de Afdeling
bestuursrechtspraak ook rekent regels inzake illegale prostitutie, ABRvS 21 juni 2006, Gst. 2006, 139; zie verder
over het autonome karakter het commentaar bij art. 151a van C.A.J.M. Kortmann, in: de Gemeentewet en haar
toepassing). Dat lijkt misschien tegenstrijdig, maar dat is het niet: het vormgeven van gemeentelijk beleid en
uitvoeren van wensen op rijksniveau zijn niet noodzakelijkerwijs gescheiden werelden, autonomie en medebewind
kunnen ook in een verordening samengaan.
Tot slot. Het is misschien vanuit een behoefte aan schematisering aantrekkelijk om voor het onderscheid tussen
autonomie en medebewind een formeel criterium te hanteren: wel of niet op de Gemeentewet gebaseerd. Voor de
wetgever blijkt dit onderscheid van art. 108 lid 2 evenwel bepaald niet leidend voor de plaatsbepaling van nieuwe
instrumenten. Zo valt er weinig systeem te ontdekken bij de keuze om een bevoegdheid als de sluiting van
De Gemeentestem, Hennekens: autonoom of onder medebewind?
Dit document is gegenereerd op 21-11-2012. Alle (auteurs-)rechten op dit document berusten bij Kluwer B.V. of haar licentiegevers en worden uitdrukkelijk voorbehouden. Kijk voor
meer informatie over de diensten van Kluwer op www.kluwer.nl
2
drugspanden in de Gemeentewet dan wel de Opiumwet te plaatsen. En gesteld dat het toch nog eens komt tot een
afzonderlijke Wet op de openbare orde en veiligheid - hebben de ordebevoegdheden dan in het systeem van
Hennekens een ander karakter dan wanneer er een hoofdstuk aan de Gemeentewet zou worden toegevoegd met
dezelfde bepalingen? Wordt de wetssystematische keuze dan tevens bepalend voor het autonome of
medebewindskarakter? Het lijkt ons niet.
Zowel de Grondwet als de Gemeentewet bieden alle ruimte om genuanceerder met het onderscheid tussen
autonomie en medebewind om te gaan dan Hennekens doet. Een benadering die meer recht doet aan de
complexe maatschappelijke werkelijkheid dan de tweedimensionale realiteit van Hennekens - de wereld van het
recht is (gelukkig) nog steeds niet digitaal.
Ter zake van mijn standpunt over medebewind verwijs ik naar mijn hieronder afgedrukte naschrift bij Konijnenbelts
reactie.
H.Ph.J.A.M. Hennekens
De Gemeentestem, Hennekens: autonoom of onder medebewind?
Dit document is gegenereerd op 21-11-2012. Alle (auteurs-)rechten op dit document berusten bij Kluwer B.V. of haar licentiegevers en worden uitdrukkelijk voorbehouden. Kijk voor
meer informatie over de diensten van Kluwer op www.kluwer.nl
3


Hennekens: autonoom of onder medebewind?

NARCIS 

VU Research Portal

VU Research PortalHennekens: autonoom of onder medebewind?Brouwer, J.G.; Schilder, A.E.; Vermeer, F.R.published inGemeente-stem2008Link to publication in VU Research Portalcitation for published version (APA)Brouwer, J. G., Schilder, A. E., & Vermeer, F. R. (2008). Hennekens: autonoom of onder medebewind?Gemeente-stem, 7306(25), 621-622.General rightsCopyright and moral rights for the publications made accessible in the public portal are retained by the authors and/or other copyright ownersand it is a condition of accessing publications that users recognise and abide by the legal requirements associated with these rights.            • Users may download and print one copy of any publication from the public portal for the purpose of private study or research.            • You may not further distribute the material or use it for any profit-making activity or commercial gain            • You may freely distribute the URL identifying the publication in the public portal ?Take down policyIf you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediatelyand investigate your claim.E-mail address:vuresearchportal.ub@vu.nlDownload date: 23. May. 2021De Gemeentestem, Hennekens: autonoom of onder medebewind?Klik hier om het document te openen in een browser vensterVindplaats: Gst. 2008, 125 Bijgewerkt tot: 14-11-2008Auteur: Prof. mr J.G. Brouwer, prof. mr A.E.Schilder, mr. F.R. Vermeer-Wetingang: Gemw art. 108, lid 2; Gemw art. 108, lid 1; Gw art. 19, lid 3;Hennekens: autonoom of onder medebewind?Dat de voormalige Nijmeegse hoogleraar en staatsraad Hennekens hard kan oordelen, wisten we, maar dat hij zostreng kan zijn als in zijn kolom 'Op-recht bekeken' in Gst. 2008, 107, hadden we nu ook weer niet verwacht. Wat ishet geval? Enkele 'examenkandidaten' bestempelen in hun werkstukken de prostitutie-, de ophoudings- en deveiligheidsrisicogebiedverordening tot facultatieve medebewindsverordeningen. Het meest uitgebreid doenBrouwer en Schilder dat in Gemeentelijke verordeningen, Ars Aequi Cahiers, 3e druk, Nijmegen 2004, p. 22.Volgens Hennekens is dat echter volkomen onjuist: de kandidaten hebben niets begrepen van het onderscheidtussen autonomie en medebewind. Voor hem is de fout zo ernstig dat hun kennis van 'het' Decentralisatierecht ophet niveau van een nul wordt gewaardeerd. Zelfs een 1 voor de moeite kan er nog niet van af. Wij - de 'kandidaten'- komen evenwel mede aan de hand van de studiestof waaruit de professor - nogal selectief - citeert nog steeds totdezelfde conclusies.Hennekens hanteert als we hem goed begrijpen (de column bevat meer citaten dan eigen redeneringen) alsuitgangspunt voor het bepalen van het verschil tussen autonomie en medebewind toch vooral de formele toets vanart. 108 lid 2 Gemw. Dankzij het amendement Schutte houdt deze laatstgenoemde bepaling in dat regeling enbestuur van het gemeentebestuur (alleen) kunnen worden gevorderd bij of krachtens een andere wet dan deGemeentewet.Een opvatting dat langs deze lijn ook de scheidslijn tussen autonomie en medebewind loopt, is hoewelverdedigbaar niet een keuze die dwingend uit ons rechtssysteem voortvloeit. Naar onze mening is het niet nodighet onderscheid tussen de overgelaten taken als bedoeld in art. 108 lid 1 Gemw en de gevorderde taken op grondvan een bijzondere wet zoals bedoeld in art. 108 lid 2 gelijk te stellen met het begrippenpaar autonomie enmedebewind. De drijfveer achter het amendement van Schuttte zat in de taakverwaarlozingsregeling, die zwaarderis voor niet uitgevoerde taken welke uit een specifieke hogere regeling voortvloeien dan die krachtens deGemeentewet. Een wettelijke definitie van wat we onder autonomie en medebewind zouden moeten verstaan isdaarmee niet gegeven.Bij de aanduiding van de genoemde verordeningen hebben wij een meer materieel criteriumgehanteerd, zoals ook de door Hennekens geciteerde omschrijving van Kortmann: 'Bij autonomie iser sprake van eigen beleid, eigen 'politiek' van het gedecentraliseerde ambt. Het bepaalt zelf zijndoelen en middelen. Bij medebewind is er sprake van meewerken aan, mede realiseren van beleiddat, al dan niet in hoofdlijnen, door een ambt van een ander overheidsorgaan is vastgesteld' (Constitutioneel recht,6e druk, 2005, p. 478). Hoe moeten we in het licht van een dergelijke omschrijving de prostitutieverordeningkwalificeren? Om die vraag te beantwoorden gaan we kort in op de totstandkomingsgeschiedenis (een exercitie diewe de lezer zullen besparen voor de andere verordeningen die we als medebewind categoriseerden). De paarseregering wilde destijds af van het bordeelverbod in het Wetboek van Strafrecht en de prostitutie legaliseren medeom vrouwenhandel effectiever te kunnen aanpakken. In de Tweede Kamer voorzag men evenwel problemen om ditte doen zonder aan de gemeenteraad een extra bevoegdheid toe te delen die het mogelijk zou maken om zaken teregelen die niet tot de huishouding van de gemeente behoren omdat zij zich aan de openbaarheid onttrekken.Volgens de indieners van het amendement waaruit art. 151a Gemw is voortgevloeid, dient debepaling de 'gemeenten de mogelijkheid te geven een beleid te voeren ten aanzien vanbedrijfsmatige prostitutie op basis van een vergunningenstelsel, waarbij voorwaarden kunnenworden gesteld onder andere met betrekking tot antecedentenonderzoek, gedragseisen,bedrijfsvoering en arbeidsomstandigheden. Dit amendement versterkt de wettelijke grondslagDe Gemeentestem, Hennekens: autonoom of onder medebewind?Dit document is gegenereerd op 21-11-2012. Alle (auteurs-)rechten op dit document berusten bij Kluwer B.V. of haar licentiegevers en worden uitdrukkelijk voorbehouden. Kijk voormeer informatie over de diensten van Kluwer op www.kluwer.nl1hiervoor en verbreedt deze ook tot niet-plaatsgebonden prostitutie, zoals escortbureaus.' (Kamerstukken II1998/99, 25 437, nr. 18).De regering kan zich niet geheel en al vinden in deze opvatting, maar is wel met de Kamer van mening dat metname voor de regulering van escortbureaus de autonome regelgevende bevoegdheid onvoldoende basis biedt, nude activiteiten van dit soort bureaus zich als regel aan de openbaarheid onttrekken. Vanwege het specifiekekarakter van de nieuwe regelgevende bevoegdheid, zou zij - volgens de regering - bij voorkeur in sectoralewetgeving moeten worden opgenomen en niet in de Gemeentewet: 'Het opnemen van een bepaling, als voorzienin het amendement, in de Gemeentewet is niet gebruikelijk. Een dergelijke specifieke bepaling past niet goed in deGemeentewet. Naar het oordeel van mijn ambtgenoot van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksaangelegenheden envan mij is een voorziening van deze soort in de Gemeentewet hooguit verantwoord als een tijdelijke oplossing. Wijzijn van oordeel dat eventuele nadere regelgeving moet worden neergelegd in sectorale wetgeving, bij voorbeeld inprostitutiewetgeving of in wetgeving inzake openbare inrichtingen. Nu het voor het maken van zulke wetgeving nogte vroeg is, kan hij instemmen met een tijdelijke voorziening in de Gemeentewet, indien zulks in ditstadium wenselijk is. Die wenselijkheid is er, indien zekerheid wordt gegeven dat het gemeentelijk(vergunningen)beleid inzake prostitutie mede escortservicebedrijven kan omvatten.' (Kamerstukken II 1998/99,23 437, nr. 17).Zo is de bepaling uiteindelijk min of meer bij toeval in de Gemeentewet opgenomen. De regering kon er niet omheen dat er in ieder geval voor het reguleren van escortbedrijven een extra bevoegdheid noodzakelijk was, maarop een sectorale wet was toen nog geen zicht. Die is inmiddels wel in de maak, er wordt op dit moment hardgewerkt aan een ontwerp-Kaderwet prostitutie.Wat leert ons deze geschiedenis? Allereerst dat de gemeenten met deze nieuwe bevoegdheid een taak hebbentoebedeeld gekregen die onmiskenbaar dient ter uitvoering van nieuw Rijksbeleid. Op nationaal niveau bepaalt 'depolitiek' dat het bordeelverbod op de helling moet, de gemeentelijke verordeningen dienen de gevolgen daarvan opte vangen door een aantal aspecten te regelen, waarvoor zoals gezegd de autonome regelgevende bevoegdheidtekort schiet. Dat er daarbij zeker geen sprake is van soevereiniteit in eigen (huishoudelijke) kring wordt ook sterkgevoeld bij een niet onaanzienlijk deel van de gemeentebesturen. Autonomie zou inhouden dat men bijvoorbeeldook zou kunnen opteren voor een nulbeleid: geen prostitutie-inrichtingen. Maar dat was uitdrukkelijk niet debedoeling van de regering. Zij verklaarde een dergelijke optie ontoelaatbaar door middel van een tamelijkgekunstelde uitleg van art. 19 lid 3 Gw dat het recht op vrije arbeidskeuze garandeert (zie Kamerstukken I 1998/99,25 437, 189e, p. 1 en 2). Dat (ook) de wetgever geen ruimte heeft willen bieden voor een eigen beleid inhoudendeeen nulstelsel, is door de Afdeling bestuursrechtspraak bevestigd: 'Zoals blijkt uit (…) genoemde wetswijzigingheeft de wetgever in formele zin vanaf 1 oktober 2000 de vestiging en exploitatie van seksinrichtingengelegaliseerd. Aldus heeft de wetgever te kennen gegeven dat de bescherming van de zeden een verbod, zoalsdat voorheen in het Wetboek van Strafrecht was opgenomen, niet meer rechtvaardigt. De wetgever heeft hetkennelijk voldoende geacht dat, in plaats van dat voorheen bestaande verbod, gemeenten thans een regulerendbeleid voeren, dat wil zeggen, nadere regels stellen voor de uitoefening van dit soort bedrijven, doch dieuitoefening niet als zodanig bij voorbaat geheel verbieden' (ABRvS, 22 mei 2002, AB 2002, 367 (m.nt. Brouwer enSchilder)).Nu zal Hennekens ons wellicht tegenwerpen dat deze beperking slechts als bovengrens fungeert van een in wezenautonome (verordendende) bevoegdheid. Wij zien evenwel in de aard van de bevoegdheid meer elementen vanmeewerken aan (nieuw) specifiek beleid van hogerhand dan kenmerken van een eigen, autonome bevoegdheid.Dat brengt ons op het volgende. De genoemde verordening laat zich volgens ons aanduiden als een (facultatieve)medebewindsverordening, maar tegelijkertijd geldt dat de raad op grond van art. 149 Gemw onderwerpen kanregelen die na de wetswijziging weer tot de huishouding van de gemeente zijn gaan behoren (waartoe de Afdelingbestuursrechtspraak ook rekent regels inzake illegale prostitutie, ABRvS 21 juni 2006, Gst. 2006, 139; zie verderover het autonome karakter het commentaar bij art. 151a van C.A.J.M. Kortmann, in: de Gemeentewet en haartoepassing). Dat lijkt misschien tegenstrijdig, maar dat is het niet: het vormgeven van gemeentelijk beleid enuitvoeren van wensen op rijksniveau zijn niet noodzakelijkerwijs gescheiden werelden, autonomie en medebewindkunnen ook in een verordening samengaan.Tot slot. Het is misschien vanuit een behoefte aan schematisering aantrekkelijk om voor het onderscheid tussenautonomie en medebewind een formeel criterium te hanteren: wel of niet op de Gemeentewet gebaseerd. Voor dewetgever blijkt dit onderscheid van art. 108 lid 2 evenwel bepaald niet leidend voor de plaatsbepaling van nieuweinstrumenten. Zo valt er weinig systeem te ontdekken bij de keuze om een bevoegdheid als de sluiting vanDe Gemeentestem, Hennekens: autonoom of onder medebewind?Dit document is gegenereerd op 21-11-2012. Alle (auteurs-)rechten op dit document berusten bij Kluwer B.V. of haar licentiegevers en worden uitdrukkelijk voorbehouden. Kijk voormeer informatie over de diensten van Kluwer op www.kluwer.nl2drugspanden in de Gemeentewet dan wel de Opiumwet te plaatsen. En gesteld dat het toch nog eens komt tot eenafzonderlijke Wet op de openbare orde en veiligheid - hebben de ordebevoegdheden dan in het systeem vanHennekens een ander karakter dan wanneer er een hoofdstuk aan de Gemeentewet zou worden toegevoegd metdezelfde bepalingen? Wordt de wetssystematische keuze dan tevens bepalend voor het autonome ofmedebewindskarakter? Het lijkt ons niet.Zowel de Grondwet als de Gemeentewet bieden alle ruimte om genuanceerder met het onderscheid tussenautonomie en medebewind om te gaan dan Hennekens doet. Een benadering die meer recht doet aan decomplexe maatschappelijke werkelijkheid dan de tweedimensionale realiteit van Hennekens - de wereld van hetrecht is (gelukkig) nog steeds niet digitaal.Ter zake van mijn standpunt over medebewind verwijs ik naar mijn hieronder afgedrukte naschrift bij Konijnenbeltsreactie.H.Ph.J.A.M. HennekensDe Gemeentestem, Hennekens: autonoom of onder medebewind?Dit document is gegenereerd op 21-11-2012. Alle (auteurs-)rechten op dit document berusten bij Kluwer B.V. of haar licentiegevers en worden uitdrukkelijk voorbehouden. Kijk voormeer informatie over de diensten van Kluwer op www.kluwer.nl3

Dutch

https://research.vu.nl/ws/files/2364438/WK%20De%20Gemeentestem,%20Hennekens%20autonoom%20of%20onder%20medebewind.pdf

Hennekens: autonoom of onder medebewind?

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

DSpace at VU

NARCIS

VU Research Portal