Kollektive Identität als rhetorisches Werkzeug

Abstract

Of the plural dimensions of collective identity, this paper explores identity as a rhetorical device. The identity tag is a case in point of pragmatic effectiveness. To account for such a power a hypothetical model of identity categories is presented. Its constituent modules shape four basic dimensions: position, deindividuation, exclusion and cognitive shielding. Such delineated narrative identity becomes equivalent to an informal ideology (Halliday, 2005). As constitutive rhetoric (Charland, 1987), the narrative construction of identities converts self-referential tautology into strategies of discrimination, purification and extermination of exponents of otherness. Last century mass destruction – totalitarianism, colonialism, ethno-nationalism – has been tributary to the identity paradigm.Među mnoštvom dimenzija kolektivnog identiteta, ovaj rad istražuje identitet kao retorički alat. Identitetska oznaka je upravo primjer pragmatične učinkovitosti. Kako bi se objasnila ta moć, izložit će se hipotetički model identitetskih kategorija. Njegovi konstitutivni moduli oblikuju četiri osnovne dimenzije: pozicija, deindividualizacija, isključenje i kognitivna zaštita. Tako ocrtan narativni identitet postaje ekvivalentan neformalnoj ideologiji (Halliday, 2005). Kao konstitutivna retorika (Charland, 1987), narativna konstrukcija identiteta pretvara autoreferencijalnu tautologiju u strategije diskriminacije, pročišćenja i istrebljenja nositelja drugosti. Masovna uništenja u prošlom stoljeću – totalitarizam, kolonijalizam, etno-nacionalizam – proizvodi su identitetske paradigme.Parmi les nombreuses dimensions de l’identité collective, cet article examine celle de l’identité en tant qu’instrument rhétorique. Le repère identitaire est précisément un exemple d’efficacité pragmatique. Afin d’expliquer un tel pouvoir, un modèle hypothétique des catégories d’identité sera présenté. Ses éléments constitutifs forment quatre dimensions principales : position, désindividuation, exclusion et protection cognitive. L’identité narrative ainsi définie devient équivalente à une idéologie informelle (Halliday, 2005). En tant que rhétorique constitutive (Charland, 1987), la construction narrative de l’identité transforme la tautologie autoréférentielle en stratégies de discrimination, d’épuration et d’extermination du porteur d’altérité. Les violences massives du siècle passé – totalitarisme, colonialisme, ethno-nationalisme – sont tributaires du paradigme identitaire.Von der Mehrzahl der Dimensionen kollektiver Identität erkundet diese Arbeit die Identität als rhetorisches Werkzeug. Die Identitätsmarke steht für einen für die pragmatische Effektivität relevanten Fall. Um eine solche Macht zu erläutern, wird ein hypothetisches Modell der Identitätskategorien dargeboten. Dessen Bestandsmodule formen vier Basisdimensionen: Position, Entindividualisierung, Ausschließung sowie kognitive Abschirmung. Eine so deskribierte narrative Identität wird zum Äquivalent der informellen Ideologie (Halliday, 2005). Als konstitutive Rhetorik (Charland, 1987) überführt die narrative Identitätskonstruktion die selbstreferenzielle Tautologie in die Strategien der Diskriminierung, Säuberung und Ausrottung der Anderheitsvertreter. Die Massenvernichtungen des zurückliegenden Jahrhunderts – Totalitarismus, Kolonialismus, Ethnonationalismus – sind Fabrikate des Identitätsparadigmas

    Similar works