‎راهکارهای اصلاح مکالمه در کودکان طبیعی3 تا 5 ساله شهر اصفهان

Abstract

چکیده مقدمه: مهارت‎هاي اصلاح مكالمه، يكي از مهم‎ترين مهارت‎هاي كاربرد شناختي زبان و از دسته مهارت‎هاي مكالمه‎اي مي‎باشد. اهميت اين مهارت‎ها به وي‍ژه در مورد كودكان دچار نقايص زباني از قبيل كودكان كم شنوا يا دچار نقص ويژه زبان كه نياز به اصلاح نقايص ارتباطي دارند، به شدت احساس مي‎شود. اطلاعات آسيب شناسان گفتار و زبان در زمينه چنين مهارتي و شكل طبيعي استفاده از راه‎كارهاي اصلاح مكالمه (تكرار، بازگويي، افزايش و اصلاح سرنخي) بسيار محدود و مبتني بر حدس و گمان مي‎باشد. اين پژوهش به معرفي و مقايسه اين راه‎كارها در كودكان طبيعي 3، 4 و 5 ساله پرداخت. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي- تحليلي و مقطعي، كاربرد انواع راه‎كارهاي اصلاح مكالمه در 72 نمونه از كودكان دختر و پسر فارسي زبان شهر اصفهان، در سه گروه سني 3، 4 و 5 ساله به كمك دو كتابچه تصويري و ايجاد موقعيت درخواست توضيح، مورد بررسي قرار گرفت. یافته‌ها: راه‎كارهاي بازگويي، اصلاح سرنخي و پاسخ‎هاي نامناسب با سن ارتباط معني‎داري داشتند، ولي در مورد راه‎كارهاي تكرار و افزايش، چنين ارتباط آماري به اثبات نرسيد. در مورد جنس نيز تنها راه‎كار بازگويي در پسران، كاربرد بيشتري نسبت به دختران داشت. بحث: تكرار در هر مقطع سني پركاربردترين راه‎كار بود. استفاده از راه‎كار بازگويي در سنين پايين‎تر، شايع‎تر و با افزايش سن كاهش یافت. استفاده از راه‎كار اصلاح سرنخي نيز با افزايش سن بيشتر شد. اين نتايج با نتايج پژوهش‎هاي خارج از كشور هم‎خواني داشت. کلید واژه‌ها: كاربردشناسي زبان، اصلاح مكالمه، نقص ارتباطي