ADC ArcheoProjecten heeft een archeologisch onderzoek uitgevoerd in het plangebied Breusterstraat. Het terrein was opgesplitst in twee delen: het oostelijk deel had een hoge archeologische verwachting en werd als behoudenswaardig beschouwd. In het westelijke deel werden op grond van het proefsleuvenonderzoek geen sporen verwacht. Tijdens het onderzoek zijn enkele gebouwplattegronden aangetroffen die wat betreft datering in de 11e/12e eeuw aansluiten bij nederzettingssporen die zijn aangetroffen op het naast gelegen terrein (ten zuiden van de locatie van de motte uit de late 12e eeuw). Verder zijn kuilen, een waterput en greppels aangetroffen uit de periode 10e/11e -16e eeuw.
Het aangetroffen Romeinse en Karolingische vondstmateriaal duidt aan dat bewoning in deze perioden in de nabijheid van het onderzoeksgebied heeft plaatsgevonden. De aanwezigheid van steenkool, waarvan ook een klein brokje te zien is in het Romeinse beton, duidt mogelijk op de aanwezigheid van een Romeins villacomplex in de nabijheid. Bewoning en gebruik van het terrein ter hoogte van het onderzoeksgebied begint in de 10e/11e eeuw en is te volgen tot in de 16e eeuw

Williams, G.L. (ADC ArcheoProjecten)

Electronic Archiving System

Een archeologische opgraving

ADC ArcheoProjecten heeft een archeologische opgraving uitgevoerd op vier locaties langs de Zandweg in De Meern. GEM Vleuterweide B.V. wil in de nabije toekomst negen vrije bouwkavels verkopen aan de westzijde van Leidsche Rijn. Deze bouwkavels liggen alle in de directe omgeving van de Romeinse limesweg. De resten van de limesweg zijn beschermd door middel van een 60 m brede beschermingszone, 30 m uit het hart van de limesweg, en staat op de Archeologische Waardenkaart van de gemeente Utrecht aangegeven als een ?gebied van hoge archeologische waarde?. In gebieden met een dergelijke waarde moet een archeologievergunning worden aangevraagd als er bodemverstoring gaat plaatsvinden van meer dan 50 m2 en meer dan 50 cm onder maaiveld. Van de negen vrije kavels ligt kavel 25.2 geheel binnen de 60 m brede beschermingszone van de limesweg en van de kavels Z6, Z9 en Z10 ligt het noordelijk deel binnen deze beschermingszone. GEM Vleuterweide B.V. wil voorafgaand aan de verkoop van de vier vrije kavels die geheel of gedeeltelijk binnen de beschermingszone van de limesweg vallen archeologisch onderzoek laten uitvoeren. De verwachting was op basis van drie onderzoeken in de omgeving van de huidige plangebieden dat de vier te onderzoeken kavels zich geheel net buiten de 20 m brede zone van het opgehoogde lichaam van de limesweg met taluds en primaire bermgreppels zouden bevinden. Deze verwachting kan op basis van het huidige onderzoek worden bevestigd. De vier onderzoeksgebieden bevinden zich buiten het trac? van de limesweg. Sporen van de limesweg of eventuele ophogings- of verhardingspakketten van het wegdek zijn niet aangetroffen. Buiten de limesweg zouden wel sporen van (secundaire) bermgreppels of andere sporen uit de Romeinse tijd kunnen worden verwacht, maar deze zijn niet aangetroffen. In de vier gebieden zijn wel verschillende greppels aangetroffen, maar deze moeten op basis van vondstmateriaal, ori?ntatie en/of verloop in de Middeleeuwen of Nieuwe tijd worden gedateerd. Deze greppels hangen samen met de verkaveling van dit gebied in de (Late) Middeleeuwen en Nieuwe tijd. Ten (zuid)oosten van werkput 2 en 3 heeft waarschijnlijk op de plek van de huidige boerderij De Goedenburgh al vanaf de 14e eeuw een boerderij gestaan die bij een stenen kamer hoorde die in de bronnen bekend is onder de naam ?Croenkens camer? of ?Lanscronen camer?. Sporen hiervan zijn niet aangetroffen in werkput 2 of 3. Wel is in put 2 een oost-west geori?nteerde greppel gevonden die een bocht maakt in zuidelijke richting met hierin een 15e-eeuwse plavuis. Wellicht omsloot deze een oostelijker gelegen erf van een boerderij en/of stenen kamer. Een onderin de greppel aangetroffen begraving van een paard zou op basis van de schofthoogte misschien ook in deze periode kunnen worden gedateerd

Bouma, N. (ADC ArcheoProjecten)

ADC ArcheoProjecten heeft een opgraving uitgevoerd op de locatie van de geplande nieuwbouw van een poppodium in het Harmoniekwartier te Leeuwarden.
Op basis van historische en archeologische gegevens kan worden geconcludeerd dat het onderzoeksgebied ‘Harmoniekwartier’ vanaf het eind van de jaren 10 tot 20 van de 17e eeuw wordt bebouwd. Vóór die tijd maakte het terrein deel uit van verschillende achtererven behorende bij huizen aan de Nieuwestad en het Groot Schavernek. De gevonden greppels wijzen op een indeling van deze achtererven en vermoedelijk ook op verschillende eigenaren. Sommige (eigendoms)grenzen blijken eeuwenlang te zijn gehandhaafd. Ter hoogte van de Wolvesteeg (oost-west deel) bijvoorbeeld blijkt de grens tot op heden (dat wil zeggen tot aan de sloop van 2014) te blijven bestaan. Hier lag in eerste instantie een bredere sloot die eeuwenlang ook als open riool en afvalgoot dienst deed, totdat hierin aan het eind van de 19e eeuw een dichte rioolpijp van aardewerk werd gelegd.
Het is onduidelijk hoe snel het onderzoeksgebied in de 17e eeuw tot ontwikkeling kwam. De ophogingslagen over het gehele terrein kunnen worden gedateerd in de jaren 10 tot 20 van de 17e eeuw.
Het terrein zou daarmee in één keer bouwrijp gemaakt kunnen zijn, al kunnen we vondsten natuurlijk lang niet altijd op het jaar nauwkeurig dateren. Het bouwrijp maken kan daarom ook een activiteit van enkele jaren zijn geweest. Bij de indeling van het terrein is dus rekening gehouden met de percelering uit voorgaande eeuwen. Binnen de oude percelen vond verdichting plaats, zodat in dit deel van de stad vele woonhuizen konden worden gebouwd. Deze waren hard nodig in de snel groeiende stad.
Van lang niet alle huizen is oorspronkelijk muurwerk bewaard gebleven. De oudste resten liggen langs de Haniasteeg, op de percelen 7 en 8. De funderingen van de achtergevels dateren vermoedelijk uit de 17e eeuw. In de loop der eeuwen heeft nu en dan nieuwbouw plaatsgevonden en zijn aanbouwen gerealiseerd. Vooral in de kelders zijn de bouwfasen goed waar te nemen. Tot ver in de 19e eeuw bleven de oorspronkelijke percelen gehandhaafd. Op de kaart van 1876 zien we voor het eerst grotere percelen, waarbij twee of soms meerdere oorspronkelijk smalle percelen zijn samengetrokken. Onder andere autobedrijf Nauta koopt diverse panden op om het bedrijf uit te breiden. Daarnaast bleef kleine industrie in de wijk aanwezig, in de Wolvesteeg worden bijvoorbeeld een meubelmaker, een leidekker, een schilder, een meester-timmerman en een houtdraaier/beeldhouwer genoemd. In de Molensteeg was een borstelfabriek gevestigd

Dijkstra, J. (ADC ArcheoProjecten)

In opdracht van gemeente Utrechtse Heuvelrug heeft ADC ArcheoProjecten een Archeologische Opgraving uitgevoerd voor het plangebied Torenzicht/Bijenkorf, te Leersum. In het plangebied zal nieuwbouw worden gerealiseerd. Eerder uitgevoerd archeologisch onderzoek op het terrein heeft aangewezen dat in het plangebied behoudenswaardige archeologische resten aanwezig zijn. De bouwwerkzaamheden zouden de aanwezige archeologische resten vernietigen of ernstig beschadigen. In dat kader is op basis van de archeologische verwachting het AMZ proces (Archeologische Monumentenzorg) opgestart. Dit archeologische proces bestaat uit meerdere stappen en formeel te doorlopen procedures. Na waardering middels proefsleuvenonderzoek is besloten tot opgraving aangezien in situ behoud niet mogelijk is. Archeologisch doel is derhalve de ex situ veiligstelling van de behoudenswaardige en geselecteerde archeologie in het onderzoeksgebied.
Tijdens de archeologische opgraving zijn resten aangetroffen uit verschillende perioden. De sporen bestaan uit (paal)kuilen, greppels, twee waterkuilen en een ijzeroven.
Het gebied werd voor het eerst in de IJzertijd gebruikt, gezien de enkele sporen en fragmenten aardewerk die zijn aangetroffen. De aard van deze activiteiten is echter niet bekend. Een huisplaats of zelfs nederzetting uit de IJzertijd zal in de omgeving van het huidige onderzoeksgebied gezocht moeten worden.
De Karolingische sporen geven aan, net als bij de sporen uit de IJzertijd, dat er zich ook in deze periode activiteiten in het gebied hebben afgespeeld. De aangetroffen oven laat zien dat er op deze locatie ijzer gesmeed is uit wolf. Dit ruwe ijzer zal zijn aangevoerd uit de onontgonnen gebieden, waar in deze periode de ijzerproductie plaatsvond. De dichtstbijzijnde bekende vindplaats (Kootwijk) met resten van ijzerproductie ligt ca. 30 km ten noordoosten van de opgraving.
De nederzetting uit deze periode zal eveneens in de directe omgeving van het huidig onderzochte gebied moeten worden gezocht. De ijzeroven zal zich, vanwege het brandgevaar, aan de rand van deze nederzetting hebben bevonden.
De meeste sporen die tijdens het archeologische onderzoek zijn aangetroffen, dateren uit de Late Middeleeuwen. In de 11e/12e eeuw is er een spieker (hooimijt) aanwezig in het onderzochte gebied.
Behalve deze spieker zijn er geen andere structuren uit deze periode aan te wijzen. De spieker, het aangetroffen aardewerk en een 14C datering uit deze periode geven wel aan dat er in de nabijheid van het onderzochte gebied zich een erf heeft bevonden.
In de tweede periode van de Late Middeleeuwen, de eerste helft van de 14e eeuw, is er een boerderij met erf in het gebied. Naast de boerderij zijn er op het boerenerf een spieker, twee bijgebouwen (schuren) en een waterkuil aanwezig.
Aan zuidzijde van het onderzochte gebied is een waterkuil aangetroffen die ook bij een huisplaats hoort. Buiten dit spoor zijn er echter van dit erf geen sporen aangetroffen.
De geschiedenis van het gebied wordt door veel bewoners gewaardeerd, gezien de grote belangstelling tijdens de open dag die tijdens het onderzoek gehouden werd. Door dit soort activiteiten wordt het draagvlak van de archeologie verhoogd en tegelijkertijd inzichtelijk gemaakt

Benthem, Drs A. van (ADC ArcheoProjecten)

In de periode 15 tot en met 18 maart 2013 is door ADC ArcheoProjecten op de locatie ‘Markt 17-21’ archeologisch onderzoek verricht. Aanleiding voor het onderzoek vormde de voorgenomen bouw van een nieuw appartementencomplex.
Eerder onderzoek heeft aangetoond dat ter plaatse de resten van historische bebouwing verwacht mochten worden. Verder moest rekening gehouden worden met de aanwezigheid van een poortgebouw, dat aan de zuidkant van Kruiningen zou hebben gestaan. Vanwege de maximale ontgravingdiepte die voor deze opgraving gold, zijn slechts twee van de in het vooronderzoek opgestelde drie archeologische niveaus aangesneden. Het 16e-19e-eeuwse niveau is geheel opgegraven, van het 14e-15e-eeuwse niveau is alleen de top aangesneden.
Op basis van het tijdens het onderhavige onderzoek aangetroffen aardewerk moet de datering van dit tweede niveau wellicht worden aangescherpt tot de 14e eeuw. Opvallend is ook dat een aantal van deze scherven geheel verbrand zijn. In combinatie met de aanwezigheid van een brandlaag, kan worden geconcludeerd dat er in de 14e of het begin van de 15e eeuw mogelijk een grote brand heeft gewoed, die de bestaande (houten) bebouwing heeft vernietigd. Het aangetroffen muurwerk reikte tot in dit tweede niveau en is dus jonger.
Binnen het plangebied zijn de restanten van drie historische panden aangetroffen, gelegen aan de Markt. Het betreft waarschijnlijk woonhuizen. Op het achtererf zijn diverse waterkelders, waterputten en een beerbak aangetroffen. De panden zijn gebouwd na de hierboven genoemde brand uit de late 14e of vroege 15e eeuw. Het is aannemelijk dat men direct over is gegaan op volledige steenbouw. In combinatie met de gebruikte bakstenen is geconcludeerd dat alle drie de panden zijn gebouwd in de 15e eeuw. In twee panden zijn ook aanwijzingen voor verbouwingen aangetroffen. In pand 1 is de voorgevel mogelijk vervangen en bij pand 2 is mogelijk een compleet nieuwe voorzijde gebouwd. Wanneer deze verbouwingen hebben plaats gevonden is niet duidelijk te bepalen.
Latere aanpassingen zijn archeologisch gezien te dateren in de 19e eeuw. Enkele muurresten zijn te dateren in die periode, maar ook enkele waterkelders. Bouwhistorisch onderzoek heeft aangetoond dat op het moment van onderzoek alleen sprake was van 19e-eeuws muurwerk. De panden zijn in die periode volledig opnieuw opgebouwd.
In het aangetroffen aardewerk is weinig opmerkelijks te zien, maar in het glas uit een beerbak springen enkele flessen in het oog, die zijn gebruikt voor het geven van borstvoeding. Het heft van een mes of vork, een tinnen lepel en een set broeksknopen zijn voorwerpen uit dezelfde beerbak, die dagelijks werden gebruikt. Opvallend is dat in het botanisch monster dat uit de beerbak is genomen, uitsluitend resten van fruit zijn aangetroffen

Loopik, J. (ADC ArcheoProjecten)

ADC ArcheoProjecten heeft een Archeologische Opgraving uitgevoerd ter hoogte van dat deel van de Goddeloze Singel dat valt binnen het plangebied ‘Centrale As’. De Centrale As is een nieuw wegtracé tussen Dokkum en Drachten.
Aan de hand van de opgegraven sporen kunnen we concluderen dat ter plekke van de Goddeloze Singel een pad met karrensporen aanwezig was. Op het veen is een laag keileem opgebracht als onderlaag voor het pad, om diepe verzakking in het veen te voorkomen. Op enkele plaatsen bevinden zich sporen in deze keileemlaag, vermoedelijk karrensporen. Op deze sporen en op de keileemlaag bevindt zich in grote delen van het gebied een pakket bruin humeus zand dat als ophoging is geïnterpreteerd. Op dit pakket bevinden zich tot aan het huidige maaiveld diverse opeenvolgende karrensporen die voortdurend zijn opgevuld om de begaanbaarheid te verbeteren Een datering voor de onderste niveaus (keileemlaag, de oudste karrensporen en de ophoging) kan niet met zekerheid worden gegeven. We weten daarom niet of de oudste lagen en karrensporen dateren uit 1453. Voor de bovenste karrensporen onder de huidige onverharde weg is wel een datering voorhanden. Op basis van de vondst van drie munten is spoor 1 gedateerd in het eerste kwart van de 20e eeuw (vermoedelijk kort na 1916)

ADC ArcheoProjecten een archeologisch onderzoek uitgevoerd in het plangebied Margrietschool –fase1. Dit archeologisch onderzoek is nodig omdat er een rotonde wordt aangelegd op de kruising van de Hamburgerweg en de Oude Telgterweg, waarbij archeologische sporen zullen worden verstoord.
Ten zuiden van het plangebied is in 2011 een opgraving uitgevoerd die nederzettingssporen uit de Vroege IJzertijd en de Midden- en Laat-Romeinse tijd heeft opgeleverd. Tijdens onderhavig onderzoek zijn drie vierpalig bijgebouw aangetroffen, een in het zuidoostelijke deel van het terrein, en twee in het zuidwestelijke. De oostelijke structuur STR1 (een vierpalige spieker) hoort waarschijnlijk tot Erf 4 uit het naastgelegen onderzoek. Vondsten verzameld uit de spieker geven een datering in de 4e eeuw wat aansluit met de 4e /5e-eeuwse datering van Erf 4. Drie erfgreppels uit het onderzoek in 2011 zijn opnieuw aangetroffen en lopen op dit onderzoeksterrein eveneens richting het noorden het plangebied uit.
De meeste sporen hebben geen vondsten opgeleverd, maar de aard van de structuren en de ligging nabij van een Germaanse nederzetting uit deze periode maakt een interpretatie van de sporen en structuren in die periode het meest plausibel

ADC ArcheoProjecten heeft in april 2014 een Archeologische Opgraving uitgevoerd op de locatie van de geplande nieuwbouw aan de Eerdweg 4 in Beegden (stal en woonhuis). 
Het onderzoeksgebied ligt op een soort landtong aan de rand van een oud Maasterras dat ca. 12.000 tot 13.000 jaar geleden is gevormd. In de verschillende bewoningsperioden moeten de bewoners een prachtig uitzicht hebben gehad over de ca. 3 m lager liggende riviervlakte van de Maas. Uit de Ijzertijd dateren enkele kuilen, een waterput/-kuil, spiekers en een mogelijke boerderijplattegrond. Deze nederzettingssporen zijn op basis van aardewerkscherven te dateren in de Midden-Ijzertijd (ca. 500-275/250 v.Chr.), waarbij zowel de vroegste fase (ca. 500-450 v.Chr.) als de tweede helft van deze periode (ca. 400/375-275/250 v.Chr.) vertegenwoordigd lijkt te zijn. In deze periode is sprake van de aanwezigheid van één erf met minimaal twee bewoningsfasen. De sterk toenemende rivieractiviteit van de Maas is mogelijk de oorzaak van het verplaatsen van de nederzetting. 

Dit deel van het rivierterras blijft lange tijd onbewoond tot (op z’n vroegst) de Midden-Romeinse tijd. Vijf kuilen zijn met zekerheid te dateren in de Romeinse tijd. Behalve in één kuil bevindt het aardewerk uit de Midden-Romeinse tijd zich in Laat-Romeinse context. De nadruk ligt dus op laatst genoemde periode. Eén van de kuilen had een bijzondere inhoud met behalve aardewerk een muntschat, een lepel, bronsblik met de afbeelding van Medusa in reliëf en een mesheftje van been. De jongste munten uit de muntschat dateren uit de periode 425-435 n. Chr. Dit is zeer bijzonder omdat bewoningssporen uit die periode niet alleen rondom Beegden nauwelijks bekend zijn, maar in heel Nederland zeer schaars zijn. Een boerderijplattegrond uit deze periode kon niet worden gereconstrueerd. Aardewerk wijst wel op nederzettingsafval en niet op de aanwezigheid van een grafveld, zodat wordt aangenomen dat in de Laat-Romeinse tijd sprake is van zeker één (boeren)erf. 

De bewoning vangt weer aan in de 6e/7e eeuw. Uit de Vroege Middeleeuwen dateren drie boerderijplattegronden, zeven hutkommen, diverse kuilen en wellicht één of meerdere spiekers. In de vroegste fase kunnen op het onderzochte terrein twee erven hebben gelegen die tegelijkertijd functioneerden, dat wil zeggen, er is geen sprake van oversnijdingen van sporen uit die periode. Het is natuurlijk niet uitgesloten dat één erf de opvolger is van de andere. De boerderijplattegronden kenmerken zich door twee parallel gelegen rijen paalkuilen. Waarschijnlijk gaat het om driebeukige plattegronden. Bij de boerderijen liggen één of meerdere hutkommen. In de bewoningsfase hierna (late 7e/8e eeuw) is sprake van één erf met zeker twee hutkommen en enkele kuilen. De boerderijplattegrond heeft vier parallel gelegen rijen paalkuilen die te reconstrueren zijn tot (ook) een driebeukige boerderijplattegrond. De bewoning eindigt rond 750. Uit de periode daarna zijn enkele vondsten geborgen. Aanwijzingen voor bewoning na ca. 750 zijn er echter niet, zodat wordt aangenomen dat de vondsten afkomstig zijn van elders, bijvoorbeeld uit de dorpskern van Beegden waar vondsten en sporen zijn gedocumenteerd uit de Volle Middeleeuwen

ADC ArcheoProjecten heeft een Archeologische Opgraving uitgevoerd voor het plangebied Dorpssingel te Beuningen. In het plangebied zullen woningen worden gebouwd. Vooronderzoek heeft aangetoond dat zich op deze locatie archeologische resten uit de Late Middeleeuwen bevinden. De voorgenomen bouwplannen zullen deze resten vernietigen en/of ernstig beschadigen.
Tijdens de archeologische opgraving zijn resten aangetroffen uit de Volle en de Late Middeleeuwen. In totaal zijn 17 grondsporen aangetroffen die uit drie perioden dateren: Fase 1: 1050 – 1200 Fase 2: 1300 – 1350 Fase 3: 1450 – 1500 De grondsporen bestaan uit (paal)kuilen, een sloot en drie waterputten en zijn allen op hetzelfde niveau aangetroffen. De meeste sporen dateren in de eerste fase; 1050 - 1200. Aan de twee volgende fasen is slechts elk één spoor toegewezen.
Alle aangetroffen sporen zijn toe te wijzen aan een erf dat bij een boerderij hoorde. De erfgrenzen en de bijbehorende boerderij zijn helaas niet aangetroffen tijdens het huidige en het proefsleuvenonderzoek. Mogelijk lag de boerderij meer naar de Dorpssingel toe, of bevind zich onder de begraafplaats.
Het is duidelijk geworden dat het terrein lange tijd in gebruik is geweest en populair bleef door de eeuwen heen. Vanaf de tweede helft van de 11e eeuw zijn er al activiteiten op de locatie.
Het is opvallend dat bij het huidige onderzoek (en het proefsleuvenonderzoek), evenals de in de buurt gelegen onderzoeken aan de Alde Steeg en de Asdonk, sporen zijn aangetroffen van agrarische erven, maar dat nergens de bijbehorende boerderijplattegronden zijn aangetroffen.
Deze moeten uiteraard gezocht worden buiten de tot nu toe onderzochte gebieden en zeker in de nabijheid hiervan

Benthem, A. van (ADC ArcheoProjecten)

ADC ArcheoProjecten heeft een archeologische opgraving uitgevoerd in plangebied Mill ’t Kavelt. In het plangebied is de gemeente voornemens om nieuwbouw te realiseren in de vorm van woningbouw. Archeologisch vooronderzoek had aangetoond dat in het gebied mogelijk sprake was van een erf uit de Volle en/of Late Middeleeuwen. Uitvoering van de nieuwbouwplannen zou tot gevolg hebben dat deze archeologisch waardevolle vindplaats ernstig zou worden verstoord of mogelijk zelfs volledig zou worden vernietigd. De gemeente had een selectiebesluit genomen waarin werd gesteld dat de behoudenswaardige vindplaats in het oostelijke deel van het plangebied ex situ, door middel van een vlakdekkende opgraving, moest worden veiliggesteld.
De opgraving heeft een zeer bijzondere vindplaats uit het midden van de dertiende eeuw aan het licht gebracht. Bijzonder aan dit erf of deze nederzetting is dat er sprake is van een gefaseerd aangelegd greppelsysteem dat de bewoning omsloot. In de oudste fase was enkel sprake van een omgreppeling. In de laatste fase(n) is er behalve van een omgreppeling in het noordwesten ook sprake van meerdere, dicht bij elkaar gelegen palenrijen van een palissade of mogelijke landweer.
Binnen dit gefaseerd aangelegde systeem van greppels zijn vier gebouwplattegronden aangetroffen en hierbuiten twee plattegronden die opvallen door de kleine afmetingen. De exacte afmetingen van structuur 6, buiten de omgreppeling, zijn door verstoringen niet bekend, maar de overige vijf gebouwen zijn niet langer dan 9,6 m. Een duidelijk grotere plattegrond die als een eventueel hoofdgebouw zou kunnen worden aangemerkt, is niet aangetroffen. De vraag is of de structuren van Mill ’t Kavelt op basis van de kleine afmetingen als bijgebouwen moeten worden geïnterpreteerd. Het ogenschijnlijk ontbreken van een hoofdgebouw is wellicht eenvoudig te verklaren doordat meer dan de helft van het door greppels omsloten terrein niet is opgegraven, omdat dit buiten het plangebied ligt. Een andere interpretatie zou kunnen zijn dat er sprake was van aparte gebouwen voor het stallen van vee en gebouwen met een aparte woonfunctie. Als er sprake was van aparte stalling van het vee, dan vervalt de noodzaak van een grote(re) woonstalboerderij en kunnen kleine gebouwen ook heel goed als woonhuis hebben gefunctioneerd. Behalve deze zes gebouwen zijn ook vijf vierpalige, vierkante spiekers aangetroffen.
Een opvallende groep grondsporen bevindt zich langs de rand van maar wel binnen het door greppels omsloten terrein. Het betreft relatief grote en diepe kuilen met een donkere, humeuze vulling van plaggen. Uit analyse van pollenmonsters uit een dergelijke kuil komt naar voren dat er uitgestrekte heidevelden in de directe omgeving van het plangebied aanwezig waren. Het hoge percentage pollen van struikhei geeft aan dat hier voornamelijk gebruik gemaakt werd van heideplaggen. Tevens zijn in de monsters sporen van mestschimmels aangetroffen. De vulling met plaggen en mestschimmels vormen samen met de afmetingen en ligging van de kuilen aanwijzingen dat deze kuilen mogelijk als mestkuilen zijn gebruikt.
Eén centraal binnen de opgraving gelegen grondspoor valt op door de bijzondere inhoud. Het betreft een greppel met enigszins onregelmatig verloop met daarin of onder enkele (paal)kuilen. In twee van deze kuilen werden in totaal ruim 6 kg aardewerk en 44 kg aan natuursteen verzameld.
Van de in totaal 120 in het plangebied gevonden laatmiddeleeuwse keramiekscherven komen er maar liefst 101 uit deze twee kuilen. Het blauwgrijze aardewerk bestaat uit kogelpotten, kannen en kommen waaronder een vrijwel complete kom en een groot deel van een kogelpot. Ook een kan van proto-steengoed is voor een groot deel compleet. Het vondstcomplex kan rond het midden van de dertiende eeuw worden gedateerd. De functie van de greppel en de mogelijke relatie met gebouw 2 zijn niet duidelijk. Een parallel voor een dergelijke vondstcontext uit deze periode is niet gevonden.
In het zuidwesten zijn buiten het door greppels omsloten terrein verschillende structuren aangetroffen die eveneens door greppels lijken te worden omsloten. Met behulp van enkele aanvullende sleufjes is vastgesteld dat de vindplaats zich verder in zuidwestelijke richting uitstrekt op het hoogst gelegen deel van het terrein. De precieze aard en omvang van dit deel van de vindplaats zijn echter niet geheel duidelijk, omdat hiervan slechts een beperkt deel vlakdekkend is onderzocht. Ook is niet duidelijk welke rol de Oude Wanroijseweg hierin speelt. Ongeveer 25 m ten westen van het huidige opgravingsgebied zijn bij het proefsleuvenonderzoek twee rijen greppels gevonden die de zone van houtwallen markeren waarbinnen de Oude Wanroijseweg door het terrein liep. De exacte ouderdom is niet bekend, maar vier scherven roodbakkend aardewerk uit de 14e-16e eeuw uit één van de greppels geven wel een indicatie. Mogelijk vormde de Oude Wanroijseweg de westelijke begrenzing van de nederzetting.
In ’t Kavelt zijn uit de veertiende en vijftiende eeuw nauwelijks vondsten aangetroffen. Pas in het derde kwart van de zestiende eeuw zijn er weer duidelijke aanwijzingen voor bewoning en landgebruik in het plangebied. De sporen uit deze periode hangen samen met de watervoorziening en bestaan uit ten minste twee waterkuilen. In één plaggenput en één waterkuil is alleen een fragment baksteen gevonden dat niet nader kan worden gedateerd dan in de Late Middeleeuwen of Nieuwe tijd.
In het meest oostelijke deel van het plangebied zijn sporen van mogelijke grondverbetering aangetroffen in de vorm van strak naast elkaar gelegen lange banen. In de opvulling van deze kuilen is geen vondstmateriaal aangetroffen, maar ze oversnijden wel een plaggenput waarvan het onduidelijk is of deze uit de Late Middeleeuwen of Nieuwe tijd dateert.
Duidelijke parallellen voor een dergelijke vindplaats uit het midden van de dertiende eeuw zijn vrijwel niet bekend. Vindplaatsen uit deze periode worden wel vaker aangetroffen in deze regio, maar nooit omsloten door een systeem van greppels met mogelijke palissade of landweer. Het noordelijke deel van de vindplaats valt buiten het huidige plangebied en wordt derhalve niet bedreigd. Mocht dit deel van de vindplaats in de toekomst ooit alsnog worden opgegraven, dan zou dit kunnen leiden tot aanpassing of herinterpretatie van de hier gepresenteerde resultaten

Een archeologische opgraving

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System

Electronic Archiving System