Predictors of clinical outcome among patients supported with extracorporeal membrane oxygenation

Abstract

Pojam izvantjelesne potpore (ECMO) podrazumijeva primjenu produljena izvantjelesnoga krvotoka uglavnom putem izvanprsne kanilacije u bolesnika sa akutnim, reverzibilnim urušajem srčane ili respiracijske funkcije koja ne odgovara na konzervativno liječenje. Sa druge strane, produljeno izvantjelesno liječenje se također provodi kao opcija za oporavak srčanog mišića i slabosti desnog srca nakon kardiokirurškog zahvata na otvorenom srcu. Tada je kanilacija najčešće centralnog tipa. U proceduri ekstrakorporalnog održavanja života koriste se uređaji zvani oksigenatori.Cilj: utvrditi funkcionalnost oksigenatora.Hipoteza: Stupanj antikoagulacije korelira sa efikasnošću transfera plinova.Materijali i metode: Retrospektivnom studijom obuhvaćeno je 30 bolesnika koji su nakon operacije na otvorenom srcu imali indikaciju za ECMO potporom. Dokazano je da su praćeni laboratorijski parametri ključni za učinkovitost transfera O2 i CO2.The term extracorporeal membrane oxygeneation (ECMO) implies appliance of long-term extracorporeal support usually via extrathoracic cannulation, in patients with acute, reversible cardiac or respiratory failure who are unresponsive to conservative treatment. On the other hand, prolonged extracorporeal treatment is also performed as an option for myocardial recovery and weakness of the right side of the heart after open heart surgery. In that case type of cannulation is usually central. In extracorporeal life support procedure there is a use of appliances called oxygenators.Goal: determine oxygenator functionality.Hypothesis: degree of anticoagulation correlates with gass transfer efficiency.Materials and methods: 30 patients that had an indication for ECMO support after open heart surgery were included in retrospective study. It is shown that the monitored laboratory parameters are crucial for O2 and CO2 transfer