Magdalena Tulli wielokrotnie
opisywała mechanizmy wytwarzania obcości i funkcjonowania mowy nienawiści. W każdej
z jej powieści, poczynając od Snów i kamieni, a na Szumie kończąc, powraca problem
wytwarzania obcości i stawiania granic albo jako temat główny, element doświadczenia
osobistego lub wątek poboczny, pojawiający się w pewnym momencie narracji. Autorka
niniejszego rozdziału skoncentruje się na Snach i kamieniach, W czerwieni, Trybach
i Skazie, pomijając dwie ostatnie, autobiograficzne powieści: Włoskie szpilki i Szum. W wyborze kierowano się chęcią skoncentrowania się na mechanizmach dyskursywnych,
które obszerniej przedstawione zostały we wcześniejszych, fikcjonalnych utworach.
Należy jednak pamiętać, że dwie ostatnie powieści pozwoliły wpisać wcześniejszą
twórczość Tulli w kontekst jej doświadczenia osobistego, głęboko przemyślanego poczucia
obcości i stojącego za nim systemu oraz praktyk dyskursywnych
