Junctional epidermolysis bullosa

Abstract

“Vlinderkinderen” worden ze genoemd, de patiëntjes met epidermolysis bullosa (EB) met een huid zo teer als de vleugels van een vlinder. Er worden zo’n 25 typen EB onderscheiden, waarvan de oorzaak in één van de 15 betrokken genen kan liggen. Junctionele epidermolysis bullosa (JEB) is een EB type met splijting door de junctionele laag tussen opperhuid en lederhuid. De adhesie-eiwitten in de junctionele laag zijn hierbij gestoord of afwezig. In het subtype JEB, type Herlitz (JEB-H) ontbreekt laminine-332 totaal. Kinderen met JEB-H groeien niet, krijgen overal pijnlijke wonden op de huid en in de keel. De aandoening gaat gepaard met uitzichtloos, ondraaglijk lijden en is fataal binnen de eerste 3 levensjaren. Tussen 1988 tot 2011 zijn 22 kinderen met JEB-H begeleid door het Centrum voor Blaarziekten in het UMCG. In het proefschrift worden de diagnostische kenmerken en de lange termijn follow-up van deze patiënten beschreven. Ook werden de ouders geïnterviewd die een kind hadden verloren door EB; waarop wij richtlijnen baseerden voor de begeleiding van ouders die zoiets nog moeten doorstaan. Bij één van de kinderen vroegen de ouders om euthanasie, hetgeen volgens het Groningen protocol werd uitgevoerd. Een ander deel van het proefschrift richt zich op het minder ernstige subtype JEB, type non-Herlitz (JEB-nH), waarbij patiënten wel kunnen overleven tot de volwassen leeftijd. We tonen aan dat volwassen JEB-nH patiënten al op vroege leeftijd een verhoogd risico (25%) hebben op het ontwikkelen van een agressief plaveiselcelcarcinoom, dat in 20% van de patiënten uitzaait. Een andere studie beschrijft dat biopttransplantaties, waarbij kleine huidtransplantaten in chronische wonden worden geplaatst om de wondgenezing te bevorderen, een makkelijke en effectieve behandeling is voor JEB-nH patiënten. Verder tonen we aan dat JEB of late onset veroorzaakt wordt door mutaties in het gen COL17A1.