Bij het bestudeeren van de geschiedenis der geneeskunde blijkt. dat pas na de vinding van de antiseptische methode door Lister. ± 1865. van cen doeltreffende behandeling van gecompliceerde fracturen sprake heeft kunnen zijn.
Was het v66r dien Hjd een zeldzaamheid, dat een ernstig gecompliceerde fractuur zonder amputatie genas, na Lister kan men omgekeerd zeggen. dat de noodzakelijkheid tot amputatie uitzondering werd.
Bij de genezing van gecompliceerde £racturen, waarvoor dus vergelijkingsmateriaal met vroeger ontbrak. bleek to en echter de consolidatie veelal lang op zich te laten wachten. ...


Zie: Samenvatting

Schepel, Jan Arnold Cornelis,

Bij het bestudeeren van de geschiedenis der geneeskunde blijkt. dat pas na de vinding van de antiseptische methode door Lister. ± 1865. van cen doeltreffende behandeling van gecompliceerde fracturen sprake heeft kunnen zijn. Was het v66r dien Hjd een zeldzaamheid, dat een ernstig gecompliceerde fractuur zonder amputatie genas, na Lister kan men omgekeerd zeggen. dat de noodzakelijkheid tot amputatie uitzondering werd. Bij de genezing van gecompliceerde £racturen, waarvoor dus vergelijkingsmateriaal met vroeger ontbrak. bleek to en echter de consolidatie veelal lang op zich te laten wachten. ... Zie: Samenvattin

Schepel, Jan Arnold Cornelis

ARTS repository - University of Groningen

   University of GroningenGecompliceerde fractuur en antisepsisSchepel, Jan Arnold CornelisIMPORTANT NOTE: You are advised to consult the publisher's version (publisher's PDF) if you wish to cite fromit. Please check the document version below.Document VersionPublisher's PDF, also known as Version of recordPublication date:1935Link to publication in University of Groningen/UMCG research databaseCitation for published version (APA):Schepel, J. A. C. (1935). Gecompliceerde fractuur en antisepsis. s.n.CopyrightOther than for strictly personal use, it is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of theauthor(s) and/or copyright holder(s), unless the work is under an open content license (like Creative Commons).The publication may also be distributed here under the terms of Article 25fa of the Dutch Copyright Act, indicated by the “Taverne” license.More information can be found on the University of Groningen website: https://www.rug.nl/library/open-access/self-archiving-pure/taverne-amendment.Take-down policyIf you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediatelyand investigate your claim.Downloaded from the University of Groningen/UMCG research database (Pure): http://www.rug.nl/research/portal. For technical reasons thenumber of authors shown on this cover page is limited to 10 maximum.Download date: 08-06-2022IX. SAMENVATTING. Bij het bestudeeren van de geschiedenis der geneeskunde blijkt. dat pas na de vinding van de antiseptische methode door Lis t e r. ± 1865. van cen doeltreffende behandeling van gecompliceerde fracturen sprake heeft kunnen zijn. Was het v66r dien Hjd een zeldzaamheid, dat een ernstig gecompli ..... ceerde fractuur zonder amputatie genas, na Lis t e r kan men omgekeerd zeggen. dat de noodzakelijkheid tot amputatie uitzondering werd. Bij de genezing van gecompliceerde £racturen, waarvoor dus ver,... gelijkingsmateriaal met vroeger ontbrak. bleek to en echter de consolidatie veelal lang op zich te laten wachten. Als vanzelfsprekend werd dit in verband gebracht met de anti-septische wondbehandeling. Volkmann. 1877. v. Heine. 1878. v. Bruns. 1886. aan wie allen het verschijnseI van de langzame consolidatie del' gecornpIiceerde fracturen opviel, gaven als verklaring voor de mindere beennieuwvor,... ming in de antiseptisch behande1de wond het ontbreken van de prikkel der infectie. Of schoon de onjuisthed van deze verklaring wordt aan-getoond. blijft het merkwaardg. hoe na v. B run s niemand meer ver-band gelegd heeft tusschen het gebruik van antiseptica en het vertraagde consolideeren en pseudarthrorisch worden van een z66 groot deel del' gecompliceerde fracturen. Wel werd het gebruik van antiseptica na 1900 door velen verlaten. doch uit andere motieven. Tijdens den wereldoorlog. toen de afwachtende houding ten opzichte van de accidenteele verwondingen faaIde, is de antiseptische wondbehandeling. zij het met andere chemische stoffen. weer op den voorgrond getreden. Vele methoden en daarmee verkregen uitkomsten uit de latere lite ..... ratuur worden beschreven, doch uit geen van deze kan men zich een indruk vormen over den invloed der antiseptica op de wondgenezing, die meer is dan een subjectieve meening van de betreffende schrijvers, terwijl een invloed op de beengenezing na v. B run s niet meer ter sprake komt. In de Groningsche kliniek viel het grooteaantal pseudarthrosen op. dat ontstond bij met joodtinctuur behandelde fracturen. ondanks een per primam genezen wond. 117 N aar aanleiding hiervan deed B 0 ere m a proeven op duiven, waarbij een gecompliceerde fractuur aan beide vleugels werd nagebootst en de eene zijde met, de andere zonder antisepticum werd behandeld. Bij deze proeven bleek belangrijke beschadiging van het beenvormend weefse1 door antiseptica aangetoond te kunnen worden. De vraag deed zich voor of deze dierproeven op den mensch toepasselijk verklaard zouden mogen worden. Daartoe werd dit onderzoek verricht. waarbij 378 gecompliceerde onderbeenfracturen, op antiseptische en niet a~tiseptische wijze behan ..... deld, met elkaar werden vergeleken naar den duur hunner consolidatie en naar neiging tot pseudarthrose ..... vorming. Tevens was het mogelijk om tot een objectief oordeel te komen over de al of niet gunstige werking der antiseptica op de wondgenezing. Om vergelijkbare grootheden te verkrijgen. was het noodig om de fracturen in 3 hoofdgroepen te verdeelen naar den aard der verwonding: de doorstekingsfracturen, de fracturen met grootere wond zonder..... en die met blootliggend beenfragment. De eerste beide groepen leenden zich voor het onderzoek naar den invloed der antiseptica op de wondgenezing, de laatste groep waar al of niet antisepticum met de fractuurplaats zelf in contact was geweest. kon gebruikt worden om verschillen in beengenezing te bestudeeren, Een scherpe scheiding werd gemaakt tusschen gelnfecteerd en niet gelnfecteerd verloopen gevalIen, om den invloed der infectie zooveel mo ..... gelijk na te kunnen gaan. Nadat aldus het veelzijdig materiaal in zoovee1 richtingen was ge-splitst. dat vergelijkbare objecten waren gekregen. lieten zich de volgende gevolgtrekkingen maken: Van aile gecompliceerde onderbeensfracturen mislukt de behande-ling (sterfgevallen, amputaties, pseudarthrosen) in 10.6 %. Antiseptische wondbehandeling (superol en joodtinctuur) geeft belangrijke vermindering van de kans op geinfecteerd verloop. Infectie van de wond kan, behalve letalen afloop (1.3 % van aile gecompliceerde fracturen) en amputatie (3.2 %) vertraging van de been-nieuwvorming met zich brengen. Antiseptische behandeling van de fractuurplaats zelf heeft in een groot dee! der gevallen een vertraging van de consolidatie tengevolge, die die der infectie vel're Qvertreft, en de hoofdoorzaak is voor het ont .... staan der pseudarthrose (6.1 %) bij de gecompliceerde fractuur. Om den eenvoudigen opzet van het dierexperiment (aseptisch ver-loop, nauw contact van het antisepticum met de beenfragmenten rondom, 118 contr61eproef aan de andere extremiteit) in cen klinisch onderzoek te evenaren, ruoest een onmogelijke opgaa£ zijn. Tach voldoet door de splitsing van het materiaal, b.v. de rubriek B. I van tabel IV voor een groat deel aan het gegeven. Daar blijkt dat 31 fraeturen met joodtinctuur tussehen de fragmenten behandeld, waarbij de wand reaetieloos genas. 7 pseudarthrosen hebben gevormd (22.6 %, neemt men alleen de volwassenen, dan zelfs 29.2 %), terwijl als ana1090n vaer de controleproef aan den anderen duiven-vleugel gebruik gernaakt kan worden b.v. van tabel V A, waar 128 in-fectie100s genezen gecompliceerde fracturen, waar geen antisepticum met de fragmenten in contact kwam, tot geen enkele pseudarthrose hebben aanleiding gegeven. Op grand van deze en andere in het VIlle hoofdstuk uitgewerkte gegevens wordt aangenomen, dat oak bij den mensch de beenvorming door antiseptica nadeelig beinvloed wordt. In verband met het groote belang voor de praktijk worden enkele richtlijnen vear de behandeling aangegeven. 

Dutch

Gecompliceerde fractuur en antisepsis

University of Groningen Digital Archive

University of Groningen

   University of GroningenGecompliceerde fractuur en antisepsisSchepel, Jan Arnold CornelisIMPORTANT NOTE: You are advised to consult the publisher's version (publisher's PDF) if you wish to cite fromit. Please check the document version below.Document VersionPublisher's PDF, also known as Version of recordPublication date:1935Link to publication in University of Groningen/UMCG research databaseCitation for published version (APA):Schepel, J. A. C. (1935). Gecompliceerde fractuur en antisepsis. Groningen: s.n.CopyrightOther than for strictly personal use, it is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of theauthor(s) and/or copyright holder(s), unless the work is under an open content license (like Creative Commons).Take-down policyIf you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediatelyand investigate your claim.Downloaded from the University of Groningen/UMCG research database (Pure): http://www.rug.nl/research/portal. For technical reasons thenumber of authors shown on this cover page is limited to 10 maximum.Download date: 12-11-2019IX. SAMENVATTING. Bij het bestudeeren van de geschiedenis der geneeskunde blijkt. dat pas na de vinding van de antiseptische methode door Lis t e r. ± 1865. van cen doeltreffende behandeling van gecompliceerde fracturen sprake heeft kunnen zijn. Was het v66r dien Hjd een zeldzaamheid, dat een ernstig gecompli ..... ceerde fractuur zonder amputatie genas, na Lis t e r kan men omgekeerd zeggen. dat de noodzakelijkheid tot amputatie uitzondering werd. Bij de genezing van gecompliceerde £racturen, waarvoor dus ver,... gelijkingsmateriaal met vroeger ontbrak. bleek to en echter de consolidatie veelal lang op zich te laten wachten. Als vanzelfsprekend werd dit in verband gebracht met de anti-septische wondbehandeling. Volkmann. 1877. v. Heine. 1878. v. Bruns. 1886. aan wie allen het verschijnseI van de langzame consolidatie del' gecornpIiceerde fracturen opviel, gaven als verklaring voor de mindere beennieuwvor,... ming in de antiseptisch behande1de wond het ontbreken van de prikkel der infectie. Of schoon de onjuisthed van deze verklaring wordt aan-getoond. blijft het merkwaardg. hoe na v. B run s niemand meer ver-band gelegd heeft tusschen het gebruik van antiseptica en het vertraagde consolideeren en pseudarthrorisch worden van een z66 groot deel del' gecompliceerde fracturen. Wel werd het gebruik van antiseptica na 1900 door velen verlaten. doch uit andere motieven. Tijdens den wereldoorlog. toen de afwachtende houding ten opzichte van de accidenteele verwondingen faaIde, is de antiseptische wondbehandeling. zij het met andere chemische stoffen. weer op den voorgrond getreden. Vele methoden en daarmee verkregen uitkomsten uit de latere lite ..... ratuur worden beschreven, doch uit geen van deze kan men zich een indruk vormen over den invloed der antiseptica op de wondgenezing, die meer is dan een subjectieve meening van de betreffende schrijvers, terwijl een invloed op de beengenezing na v. B run s niet meer ter sprake komt. In de Groningsche kliniek viel het grooteaantal pseudarthrosen op. dat ontstond bij met joodtinctuur behandelde fracturen. ondanks een per primam genezen wond. 117 N aar aanleiding hiervan deed B 0 ere m a proeven op duiven, waarbij een gecompliceerde fractuur aan beide vleugels werd nagebootst en de eene zijde met, de andere zonder antisepticum werd behandeld. Bij deze proeven bleek belangrijke beschadiging van het beenvormend weefse1 door antiseptica aangetoond te kunnen worden. De vraag deed zich voor of deze dierproeven op den mensch toepasselijk verklaard zouden mogen worden. Daartoe werd dit onderzoek verricht. waarbij 378 gecompliceerde onderbeenfracturen, op antiseptische en niet a~tiseptische wijze behan ..... deld, met elkaar werden vergeleken naar den duur hunner consolidatie en naar neiging tot pseudarthrose ..... vorming. Tevens was het mogelijk om tot een objectief oordeel te komen over de al of niet gunstige werking der antiseptica op de wondgenezing. Om vergelijkbare grootheden te verkrijgen. was het noodig om de fracturen in 3 hoofdgroepen te verdeelen naar den aard der verwonding: de doorstekingsfracturen, de fracturen met grootere wond zonder..... en die met blootliggend beenfragment. De eerste beide groepen leenden zich voor het onderzoek naar den invloed der antiseptica op de wondgenezing, de laatste groep waar al of niet antisepticum met de fractuurplaats zelf in contact was geweest. kon gebruikt worden om verschillen in beengenezing te bestudeeren, Een scherpe scheiding werd gemaakt tusschen gelnfecteerd en niet gelnfecteerd verloopen gevalIen, om den invloed der infectie zooveel mo ..... gelijk na te kunnen gaan. Nadat aldus het veelzijdig materiaal in zoovee1 richtingen was ge-splitst. dat vergelijkbare objecten waren gekregen. lieten zich de volgende gevolgtrekkingen maken: Van aile gecompliceerde onderbeensfracturen mislukt de behande-ling (sterfgevallen, amputaties, pseudarthrosen) in 10.6 %. Antiseptische wondbehandeling (superol en joodtinctuur) geeft belangrijke vermindering van de kans op geinfecteerd verloop. Infectie van de wond kan, behalve letalen afloop (1.3 % van aile gecompliceerde fracturen) en amputatie (3.2 %) vertraging van de been-nieuwvorming met zich brengen. Antiseptische behandeling van de fractuurplaats zelf heeft in een groot dee! der gevallen een vertraging van de consolidatie tengevolge, die die der infectie vel're Qvertreft, en de hoofdoorzaak is voor het ont .... staan der pseudarthrose (6.1 %) bij de gecompliceerde fractuur. Om den eenvoudigen opzet van het dierexperiment (aseptisch ver-loop, nauw contact van het antisepticum met de beenfragmenten rondom, 118 contr61eproef aan de andere extremiteit) in cen klinisch onderzoek te evenaren, ruoest een onmogelijke opgaa£ zijn. Tach voldoet door de splitsing van het materiaal, b.v. de rubriek B. I van tabel IV voor een groat deel aan het gegeven. Daar blijkt dat 31 fraeturen met joodtinctuur tussehen de fragmenten behandeld, waarbij de wand reaetieloos genas. 7 pseudarthrosen hebben gevormd (22.6 %, neemt men alleen de volwassenen, dan zelfs 29.2 %), terwijl als ana1090n vaer de controleproef aan den anderen duiven-vleugel gebruik gernaakt kan worden b.v. van tabel V A, waar 128 in-fectie100s genezen gecompliceerde fracturen, waar geen antisepticum met de fragmenten in contact kwam, tot geen enkele pseudarthrose hebben aanleiding gegeven. Op grand van deze en andere in het VIlle hoofdstuk uitgewerkte gegevens wordt aangenomen, dat oak bij den mensch de beenvorming door antiseptica nadeelig beinvloed wordt. In verband met het groote belang voor de praktijk worden enkele richtlijnen vear de behandeling aangegeven. 

   University of GroningenGecompliceerde fractuur en antisepsisSchepel, Jan Arnold CornelisIMPORTANT NOTE: You are advised to consult the publisher's version (publisher's PDF) if you wish to cite fromit. Please check the document version below.Document VersionPublisher's PDF, also known as Version of recordPublication date:1935Link to publication in University of Groningen/UMCG research databaseCitation for published version (APA):Schepel, J. A. C. (1935). Gecompliceerde fractuur en antisepsis. s.n.CopyrightOther than for strictly personal use, it is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of theauthor(s) and/or copyright holder(s), unless the work is under an open content license (like Creative Commons).The publication may also be distributed here under the terms of Article 25fa of the Dutch Copyright Act, indicated by the “Taverne” license.More information can be found on the University of Groningen website: https://www.rug.nl/library/open-access/self-archiving-pure/taverne-amendment.Take-down policyIf you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediatelyand investigate your claim.Downloaded from the University of Groningen/UMCG research database (Pure): http://www.rug.nl/research/portal. For technical reasons thenumber of authors shown on this cover page is limited to 10 maximum.Download date: 09-09-2023IX. SAMENVATTING. Bij het bestudeeren van de geschiedenis der geneeskunde blijkt. dat pas na de vinding van de antiseptische methode door Lis t e r. ± 1865. van cen doeltreffende behandeling van gecompliceerde fracturen sprake heeft kunnen zijn. Was het v66r dien Hjd een zeldzaamheid, dat een ernstig gecompli ..... ceerde fractuur zonder amputatie genas, na Lis t e r kan men omgekeerd zeggen. dat de noodzakelijkheid tot amputatie uitzondering werd. Bij de genezing van gecompliceerde £racturen, waarvoor dus ver,... gelijkingsmateriaal met vroeger ontbrak. bleek to en echter de consolidatie veelal lang op zich te laten wachten. Als vanzelfsprekend werd dit in verband gebracht met de anti-septische wondbehandeling. Volkmann. 1877. v. Heine. 1878. v. Bruns. 1886. aan wie allen het verschijnseI van de langzame consolidatie del' gecornpIiceerde fracturen opviel, gaven als verklaring voor de mindere beennieuwvor,... ming in de antiseptisch behande1de wond het ontbreken van de prikkel der infectie. Of schoon de onjuisthed van deze verklaring wordt aan-getoond. blijft het merkwaardg. hoe na v. B run s niemand meer ver-band gelegd heeft tusschen het gebruik van antiseptica en het vertraagde consolideeren en pseudarthrorisch worden van een z66 groot deel del' gecompliceerde fracturen. Wel werd het gebruik van antiseptica na 1900 door velen verlaten. doch uit andere motieven. Tijdens den wereldoorlog. toen de afwachtende houding ten opzichte van de accidenteele verwondingen faaIde, is de antiseptische wondbehandeling. zij het met andere chemische stoffen. weer op den voorgrond getreden. Vele methoden en daarmee verkregen uitkomsten uit de latere lite ..... ratuur worden beschreven, doch uit geen van deze kan men zich een indruk vormen over den invloed der antiseptica op de wondgenezing, die meer is dan een subjectieve meening van de betreffende schrijvers, terwijl een invloed op de beengenezing na v. B run s niet meer ter sprake komt. In de Groningsche kliniek viel het grooteaantal pseudarthrosen op. dat ontstond bij met joodtinctuur behandelde fracturen. ondanks een per primam genezen wond. 117 N aar aanleiding hiervan deed B 0 ere m a proeven op duiven, waarbij een gecompliceerde fractuur aan beide vleugels werd nagebootst en de eene zijde met, de andere zonder antisepticum werd behandeld. Bij deze proeven bleek belangrijke beschadiging van het beenvormend weefse1 door antiseptica aangetoond te kunnen worden. De vraag deed zich voor of deze dierproeven op den mensch toepasselijk verklaard zouden mogen worden. Daartoe werd dit onderzoek verricht. waarbij 378 gecompliceerde onderbeenfracturen, op antiseptische en niet a~tiseptische wijze behan ..... deld, met elkaar werden vergeleken naar den duur hunner consolidatie en naar neiging tot pseudarthrose ..... vorming. Tevens was het mogelijk om tot een objectief oordeel te komen over de al of niet gunstige werking der antiseptica op de wondgenezing. Om vergelijkbare grootheden te verkrijgen. was het noodig om de fracturen in 3 hoofdgroepen te verdeelen naar den aard der verwonding: de doorstekingsfracturen, de fracturen met grootere wond zonder..... en die met blootliggend beenfragment. De eerste beide groepen leenden zich voor het onderzoek naar den invloed der antiseptica op de wondgenezing, de laatste groep waar al of niet antisepticum met de fractuurplaats zelf in contact was geweest. kon gebruikt worden om verschillen in beengenezing te bestudeeren, Een scherpe scheiding werd gemaakt tusschen gelnfecteerd en niet gelnfecteerd verloopen gevalIen, om den invloed der infectie zooveel mo ..... gelijk na te kunnen gaan. Nadat aldus het veelzijdig materiaal in zoovee1 richtingen was ge-splitst. dat vergelijkbare objecten waren gekregen. lieten zich de volgende gevolgtrekkingen maken: Van aile gecompliceerde onderbeensfracturen mislukt de behande-ling (sterfgevallen, amputaties, pseudarthrosen) in 10.6 %. Antiseptische wondbehandeling (superol en joodtinctuur) geeft belangrijke vermindering van de kans op geinfecteerd verloop. Infectie van de wond kan, behalve letalen afloop (1.3 % van aile gecompliceerde fracturen) en amputatie (3.2 %) vertraging van de been-nieuwvorming met zich brengen. Antiseptische behandeling van de fractuurplaats zelf heeft in een groot dee! der gevallen een vertraging van de consolidatie tengevolge, die die der infectie vel're Qvertreft, en de hoofdoorzaak is voor het ont .... staan der pseudarthrose (6.1 %) bij de gecompliceerde fractuur. Om den eenvoudigen opzet van het dierexperiment (aseptisch ver-loop, nauw contact van het antisepticum met de beenfragmenten rondom, 118 contr61eproef aan de andere extremiteit) in cen klinisch onderzoek te evenaren, ruoest een onmogelijke opgaa£ zijn. Tach voldoet door de splitsing van het materiaal, b.v. de rubriek B. I van tabel IV voor een groat deel aan het gegeven. Daar blijkt dat 31 fraeturen met joodtinctuur tussehen de fragmenten behandeld, waarbij de wand reaetieloos genas. 7 pseudarthrosen hebben gevormd (22.6 %, neemt men alleen de volwassenen, dan zelfs 29.2 %), terwijl als ana1090n vaer de controleproef aan den anderen duiven-vleugel gebruik gernaakt kan worden b.v. van tabel V A, waar 128 in-fectie100s genezen gecompliceerde fracturen, waar geen antisepticum met de fragmenten in contact kwam, tot geen enkele pseudarthrose hebben aanleiding gegeven. Op grand van deze en andere in het VIlle hoofdstuk uitgewerkte gegevens wordt aangenomen, dat oak bij den mensch de beenvorming door antiseptica nadeelig beinvloed wordt. In verband met het groote belang voor de praktijk worden enkele richtlijnen vear de behandeling aangegeven. 

University of Groningen Research Database

  
 University of Groningen
Gecompliceerde fractuur en antisepsis
Schepel, Jan Arnold Cornelis
IMPORTANT NOTE: You are advised to consult the publisher's version (publisher's PDF) if you wish to cite from
it. Please check the document version below.
Document Version
Publisher's PDF, also known as Version of record
Publication date:
1935
Link to publication in University of Groningen/UMCG research database
Citation for published version (APA):
Schepel, J. A. C. (1935). Gecompliceerde fractuur en antisepsis Groningen: s.n.
Copyright
Other than for strictly personal use, it is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of the
author(s) and/or copyright holder(s), unless the work is under an open content license (like Creative Commons).
Take-down policy
If you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediately
and investigate your claim.
Downloaded from the University of Groningen/UMCG research database (Pure): http://www.rug.nl/research/portal. For technical reasons the
number of authors shown on this cover page is limited to 10 maximum.
Download date: 11-02-2018
IX. SAMENVATTING. 
Bij het bestudeeren van de geschiedenis der geneeskunde blijkt. dat 
pas na de vinding van de antiseptische methode door Lis t e r. ± 1865. 
van cen doeltreffende behandeling van gecompliceerde fracturen sprake 
heeft kunnen zijn. 
Was het v66r dien Hjd een zeldzaamheid, dat een ernstig gecompli ..... 
ceerde fractuur zonder amputatie genas, na Lis t e r kan men omgekeerd 
zeggen. dat de noodzakelijkheid tot amputatie uitzondering werd. 
Bij de genezing van gecompliceerde £racturen, waarvoor dus ver,... 
gelijkingsmateriaal met vroeger ontbrak. bleek to en echter de consolidatie 
veelal lang op zich te laten wachten. 
Als vanzelfsprekend werd dit in verband gebracht met de anti-
septische wondbehandeling. 
Volkmann. 1877. v. Heine. 1878. v. Bruns. 1886. aan wie 
allen het verschijnseI van de langzame consolidatie del' gecornpIiceerde 
fracturen opviel, gaven als verklaring voor de mindere beennieuwvor,... 
ming in de antiseptisch behande1de wond het ontbreken van de prikkel 
der infectie. Of schoon de onjuisthed van deze verklaring wordt aan-
getoond. blijft het merkwaardg. hoe na v. B run s niemand meer ver-
band gelegd heeft tusschen het gebruik van antiseptica en het vertraagde 
consolideeren en pseudarthrorisch worden van een z66 groot deel del' 
gecompliceerde fracturen. 
Wel werd het gebruik van antiseptica na 1900 door velen verlaten. 
doch uit andere motieven. Tijdens den wereldoorlog. toen de afwachtende 
houding ten opzichte van de accidenteele verwondingen faaIde, is de 
antiseptische wondbehandeling. zij het met andere chemische stoffen. 
weer op den voorgrond getreden. 
Vele methoden en daarmee verkregen uitkomsten uit de latere lite ..... 
ratuur worden beschreven, doch uit geen van deze kan men zich een 
indruk vormen over den invloed der antiseptica op de wondgenezing, 
die meer is dan een subjectieve meening van de betreffende schrijvers, 
terwijl een invloed op de beengenezing na v. B run s niet meer ter 
sprake komt. 
In de Groningsche kliniek viel het grooteaantal pseudarthrosen op. 
dat ontstond bij met joodtinctuur behandelde fracturen. ondanks een 
per primam genezen wond. 
117 
N aar aanleiding hiervan deed B 0 ere m a proeven op duiven, 
waarbij een gecompliceerde fractuur aan beide vleugels werd nagebootst 
en de eene zijde met, de andere zonder antisepticum werd behandeld. 
Bij deze proeven bleek belangrijke beschadiging van het beenvormend 
weefse1 door antiseptica aangetoond te kunnen worden. De vraag deed 
zich voor of deze dierproeven op den mensch toepasselijk verklaard 
zouden mogen worden. 
Daartoe werd dit onderzoek verricht. waarbij 378 gecompliceerde 
onderbeenfracturen, op antiseptische en niet a~tiseptische wijze behan ..... 
deld, met elkaar werden vergeleken naar den duur hunner consolidatie 
en naar neiging tot pseudarthrose ..... vorming. 
Tevens was het mogelijk om tot een objectief oordeel te komen 
over de al of niet gunstige werking der antiseptica op de wondgenezing. 
Om vergelijkbare grootheden te verkrijgen. was het noodig om de 
fracturen in 3 hoofdgroepen te verdeelen naar den aard der verwonding: 
de doorstekingsfracturen, de fracturen met grootere wond zonder..... en 
die met blootliggend beenfragment. 
De eerste beide groepen leenden zich voor het onderzoek naar den 
invloed der antiseptica op de wondgenezing, de laatste groep waar al of 
niet antisepticum met de fractuurplaats zelf in contact was geweest. 
kon gebruikt worden om verschillen in beengenezing te bestudeeren, 
Een scherpe scheiding werd gemaakt tusschen gelnfecteerd en niet 
gelnfecteerd verloopen gevalIen, om den invloed der infectie zooveel mo ..... 
gelijk na te kunnen gaan. 
Nadat aldus het veelzijdig materiaal in zoovee1 richtingen was ge-
splitst. dat vergelijkbare objecten waren gekregen. lieten zich de volgende 
gevolgtrekkingen maken: 
Van aile gecompliceerde onderbeensfracturen mislukt de behande-
ling (sterfgevallen, amputaties, pseudarthrosen) in 10.6 %. 
Antiseptische wondbehandeling (superol en joodtinctuur) geeft 
belangrijke vermindering van de kans op geinfecteerd verloop. 
Infectie van de wond kan, behalve letalen afloop (1.3 % van aile 
gecompliceerde fracturen) en amputatie (3.2 %) vertraging van de been-
nieuwvorming met zich brengen. 
Antiseptische behandeling van de fractuurplaats zelf heeft in een 
groot dee! der gevallen een vertraging van de consolidatie tengevolge, 
die die der infectie vel're Qvertreft, en de hoofdoorzaak is voor het ont .... 
staan der pseudarthrose (6.1 %) bij de gecompliceerde fractuur. 
Om den eenvoudigen opzet van het dierexperiment (aseptisch ver-
loop, nauw contact van het antisepticum met de beenfragmenten rondom, 
118 
contr61eproef aan de andere extremiteit) in cen klinisch onderzoek te 
evenaren, ruoest een onmogelijke opgaa£ zijn. 
Tach voldoet door de splitsing van het materiaal, b.v. de rubriek 
B. I van tabel IV voor een groat deel aan het gegeven. 
Daar blijkt dat 31 fraeturen met joodtinctuur tussehen de fragmenten 
behandeld, waarbij de wand reaetieloos genas. 7 pseudarthrosen hebben 
gevormd (22.6 %, neemt men alleen de volwassenen, dan zelfs 29.2 %), 
terwijl als ana1090n vaer de controleproef aan den anderen duiven-
vleugel gebruik gernaakt kan worden b.v. van tabel V A, waar 128 in-
fectie100s genezen gecompliceerde fracturen, waar geen antisepticum 
met de fragmenten in contact kwam, tot geen enkele pseudarthrose 
hebben aanleiding gegeven. 
Op grand van deze en andere in het VIlle hoofdstuk uitgewerkte 
gegevens wordt aangenomen, dat oak bij den mensch de beenvorming 
door antiseptica nadeelig beinvloed wordt. 
In verband met het groote belang voor de praktijk worden enkele 
richtlijnen vear de behandeling aangegeven. 


Gecompliceerde fractuur en antisepsis

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

ARTS repository - University of Groningen

University of Groningen Digital Archive

University of Groningen

ARTS repository - University of Groningen

University of Groningen Research Database

NARCIS