Genetic adaptation of bacteria to halogenated aliphatic compounds:The recruitment and distribution of dehalogenase genes

Abstract

Van verschillende gehalogeneerde alifatische koolwaterstoffen wordt aangenomen dat ze pas in de biosfeer voorkomen sedert ze industrieel gesynthetiseerd worden. Dit verklaart het recalcitrante gedrag van deze verbindingen: er zijn nauwelijks micro-organismen die ze als groeisubstraat kunnen gebruiken. Voor een aantal stoffen, waaronder 1,2-dichloorpropaan en 1,2,3-trichloorpropaan, is het nooit gelukt organismen te vinden die erop groeien. Afbraak is dan uiterst langzaam en afhankelijk van cometabolisme. Oorzaken voor de slechte afbreekbaarheid van gehalogeneerde koolwaterstoffen zijn in het algemeen het ontbreken van microbiële enzymen (dehalogenasen) die deze synthetische milieuvreemde stoffen als substraat kunnen gebruiken en de giftigheid van deze verbindingen of de gevormde tussenproducten na omzetting. Biochemische factoren zijn dus de oorzaak van de slechte afbreekbaarheid, want gehalogeneerde alifatische koolwaterstoffen leveren ruim voldoende energie voor aërobe groei. Zie: Samenvatting