Verhaeghe, J.

Open Marine Archive

Verwijzingen : (1) Met dank aan de heer Farasyn voor deze aanwij-
zingen uit zijn persoonlijk archief. 
(2) D. Farasyn. Belgische Steden in reliëf. Oostende. 
(3) Persoonlijk archief van dhr. Farasyn. 
(4) Jan Coopman. Bijdrage over "De Nieuwe Kaaipoort" 
in het tijdschrift van de V.V.F. Oostende, 
• 
jg. 1988, blz. 35/88. 
EEN VERBROKEN VERLOVING IN HET JAAR 1696 
Overgeschreven en hertaald door Julien VERHAEGHE 
Op 2 april 1696 werd aan het College van Burgemeester en Schepenen 
van de stad Oostende door de Officiaal van het Bisdom Brugge een 
brief geschreven met het verzoek de getuigen te willen ondervragen 
in een zaak (behandeld door het Bisdom) van verbroken huwelijksbe-
lofte, ingespannen door Gillis DE WULF tegen Cornelie SERVAES. 
Nadat de stadsbode Augustijn VAN CUYL de getuigen wettelijk had 
gedagvaard werden de ondervragingen gedaan op 18 april door de 
schepenen Antoine DE CAN en Matthys MAES, in aanwezigheid van 
Juan Frangois BONTE, vertegenwoordiger van het Bisdom. 
Als eerste werd opgeroepen Therese MACRÉ, dochter van Julien, 
29 jaar, geboren te Arien, echtgenote van Gilles RAMBURGHE. 
Zij verklaart dat Cornelie SERVAES en Gillis DE WULF op een avond, 
ongeveer 27 maanden geleden, bij haar thuis zijn samengekomen, 
en dat Cornelie "seer ontstelt zijnde", aan haar Gillis heeft 
gezegd dat zij door zijn moeder zwaar beledigd en geslagen is 
geweest omdat zij de geschreven trouwbelofte, tussen hun beiden 
afgelegd, niet wilde teruggeven. Gillis poogde haar te troosten, 
zeggende "al ist dat mijn moeder begeert dat zij mij van mijne 
belofte soudt ontslaan, toch sal ick u nooijt verlaeten". 
Terwijl de tortelduifjes "alsoo soetjes tsaemen waeren spreeckende", 
is de moeder van Gillis DE WULF ook binnengekomen, juist op het 
moment dat Gillis zijn Cornelie poogde te overtuigen, zeggende 
"voldoet aan mijn moeders versoeck, ick en sal u daeromme niet 
verlaeten". 
Moeder DE WULF is direct beginnen schelden, en Cornelie "met groo-
te colere toevliegende", verweet haar, "Gij vermaeledijde hoere, 
gij en sult mijnen soone niet hebben, al soude ick u het herte 
breecken ende de vrught uijt uw lichaem haelen". 
Na zo haar gedacht gezegd te hebben, en na haar scheldcanonnade 
een beetje gekalmeerd, en "door het schoone spreecken, aandringhen 
ende gevleij" van de aanwezigen, is moeder DE WULF dan vertrokken 
uit het huis van de getuige, tesamen met Cornelie SERVAES. 
Vervolgens wordt ondervraagd Marie PEDOU, dochter van Jan, geboren 
te Oostende, echtgenote van Pieter VANDEN BUSSCHE. 
Zij weet te vertellen dat Cornelie SERVAES gewoond heeft in het 
huis van de ouders van Gillis DE WULF, en daar zwanger geworden is. 
Toen de getuige, ongeveer twee jaar geleden, in dit huis op bezoek 
kwam, hoorde zij in de kelderkamer "kijven, tieren ende battementen". 
Nieuwsgierig is zij gaan zien, en heeft moeder DE WULF gevonden, 
luid scheldende "ende Cornelie toeschiedende omme haer te slaen", 
ook weer omdat Cornelie de geschreven trouwbelofte niet wilde te-
ruggeven. 
91 = 103 
D. getuige is tussengekomen, heeft de ruziemaaksters gescheiden, 
zeggende tegen moeder DE WULF, "joffrouwe, siet wat gij doet, 
ist niet omme de wille van haer, laet het omme het kint dat sij 
draeght", waarop Cornelie het afgetrapt is, en elders gaan wonen. 
Daags nadien is moeder DE WULF bij de getuige gekomen om haar 
te vragen op Cornelie bij haar uit te nodigen, opdat zij haar 
wat geld zou kunnen geven. Toen Cornelie daarop inging, was haar 
eerste vraag of haar geliefde Gillis nog in de stad was, waarop 
de getuige bevestigend heeft geantwoord. 
Marie PEDOU weet ook te vertellen dat moeder DE WULF dan afgekomen 
is, vergezeld van notaris Guillaume VANDEN HEEDE, die ter plaatse 
een contract van "ontslaevinghe" heeft opgesteld, het aan Cornelia 
voorgelezen, en haar verzocht dit onmiddellijk te ondertekenen. 
Cornelie heeft daar enkel op geantwoord "wat wilt gij dat ick 
teeckene ofte schrijve", waarop de notaris bleef aandringen. 
Wat Cornelie toen nog gezegd heeft weet de getuige niet, wel heeft 
zij de notaris horen zeggen "neemt de penne ende teeckent", terwijl 
hij haar hand in-de zijne nam, en haar op die manier geholpen heeft 
bij hét ondertekenen van het contract "vermits zij niet en can 
schrijfven". 
Nadat notaris VANDEN HEEDE op die manier zijn handtekening verkre-
gen had is hij vertrokken, zeggende tegen de getuige "al ist dat 
ick sulx gedaen hebben hetwelcke ick niet geeren en doen, het is 
al niet, ick bemoeije mij liever met andere affairen". 
Marie PEDOU voegt hier nog aan toe dat toen dit contract getekend 
,werd, zij "thaeren huijse geen crackeel nochte twijfelachtighe 
woorden en heeft gehoort". 
Bron : register BV nr. 7 123 
DE STICHTERS VAN DE KONINKLIJKE JACHTCLUB OOSTENDE 
door Robert OUVRY 
Kapitein Francois EYCKHOLT 
Op 26 juni 1806 kwam Adrien Frangois EYCKHOLT, postmeester te 
Antwerpen, op het stadhuis de melding maken dat zijn vrouw Hélène 
NAGELS bevallen was van een zoon op 24 juni 1806 en dat het kind 
onder de namen Frangois, Joseph diende ingeschreven te worden 
(het bundel 4168 van het Algemeen Nationaal Archief te Brussel 
geeft verkeerdelijk 20 juni als geboortedatum). 
Op 1 september 1822 kwam EYCKHOLT Fran gois, als jongen van 14 
jaar, op de militaire school van Delft terecht in de hoedanigheid 
van aspirant-adelborst. Hij werd er benoemd tot adelborst lste 
klasse op 1 juli 1825. 
In september scheepte hij in op het fregat "Minerve" en op 15 
februari 1826 op de korvet "Pallais" voor een zending van 5 jaar 
in de Antillen. 
Terug in Texel, op 5 februari 1831, vroeg hij zijn eervol ontslag 
bij de Nederlandse vloot. Hij keerde terug naar zijn geboortestad, 
waar hij op 11 juni van hetzelfde jaar, benoemd werd tot luitenant 
in onze Koninklijke Marine. 
Op zijn initiatief werd, bij het begin van de Tiendaagse Campagne, 
91 = 104 


Een verbroken verloving in het jaar 1696

http://www.vliz.be/imisdocs/publications/315498.pdf

Een verbroken verloving in het jaar 1696

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Open Marine Archive