Autorki, na przykładzie historii niepowodzenia w nawiązywaniu współpracy z pacjentem i jego rodziną, podejmują proces reflektowania ograniczeń zintegrowanego modelu leczenia pacjenta, którego filarem jest trójprzymierze: pacjent - rodzina - zespół terapeutyczny. W wyniku swoich rozważań akcentują m.in. konieczność zakorzenienia się leczenia w dialogu z pacjentem tak, aby terapia nie była zawieszona w próżni i aby nie była narażona na pozorność wzajemnej współpracy.The paper presents the limitations of the integrated need-adapted treatment of persons suffering from psychotic disorders. Basing on the story of one inpatient and his not effective treatment, some presuppositions of the therapeutic alliance between patient-family-therapist are discussed. According to the authors, the therapy of persons with psychotic disorders should always follow after the dialogue with them. Otherwise, it leads to confusing the map for reality and, as consequence of this, both the therapy and the dialogue fail
