Relacja: młodzież i nowe media jest przedmiotem sprzecznych interpretacji, pełnych utopii lub wypełnionych niepokojami i lękami. Debaty o nowych mediach powodują rozgrzanie reakcji emocjonalnych. W tym przypadku mamy do czynienia z tym, co może być określane jako panika medialna. Panika przechodzi i jest zapominana, z wyjątkiem pamięci zbiorowej, innym razem powoduje zmiany o charakterze prawnym i społecznym. Moda na nowe media odsyła starsze media na drugi plan. K. Drotner twierdzi, że nowe media służą jako mentalne metafory do dyskutowania i debatowania o szeroko pojętych zagadnieniach społecznych. Autor podziela poglądy, że poprzez tworzenie sloganów określających konkretne pokolenie zwalniamy od odpowiedzialności wychowawców, nauczycieli i rodziców za dzieci i uczniów, w kwestii ich korzystania z nowych mediów. Jednocześnie firmy informatyczne bronią swoich pozycji w debacie publicznej.The relation between the modern media technologies and youth is extremely problematic because their debates are polarized. There is a view which emphasises benefits provided by new technologies and the genius of young digital natives; on the other hand, there is a point on the downside which is destructive and crumbles potentials. Therefore, youth and new media are subjects of contradictory representations full of utopia or full of anxieties and fears. In some cases, a debate of a new medium brings about heated, emotional reactions. In that case we have what may be defined as a media panic. The panic passes over and is forgotten, except in collective memory; at other times it has repercussions and might produce such change as those in legal and social policy. Like this the intense preoccupation with the latest media fad immediately relegates older media to the shadows of acceptance. K. Drotner argues that new media serve as mental metaphors for discussing and debating wider social concerns. We argue, with an approach close to S. Hall et al., that through the creation of slogans to indicate a specific generation, we give alibis to educators, teachers and parents not to feel their responsibilities for their children and students when they approach new media. At the same time, publishing and information technology companies are able to feed public debate about concerns or idealization inherent to new media, in order to defend their advantageous position
