Stemmingsstoornissen, zoals een depressieve stoornis (MDD) of een bipolaire stoornis (BD), zijn veel voorkomende ziektebeelden die een grote impact hebben op de levenskwaliteit. Bij BD duurt het vaak jaren voordat de juiste diagnose gesteld wordt en dit heeft belangrijke klinische consequenties. Als we meer begrip hebben van de onderliggende ziektemechanismen van deze stoornissen, dan zou dit ons kunnen helpen om ze van elkaar te onderscheiden. In de loop van de jaren zijn twee theorieën over de ontwikkeling van stemmingsstoornissen onder de aandacht gekomen. De eerste beschouwt een ontregeld immuunsysteem als oorzaak voor stemmingsstoornissen, terwijl de andere een ontregeld stress systeem als de drijvende kracht achter stemmingsstoornissen ziet. Echter, kunnen het immuun- en stress systeem elkaar op meerdere niveaus beïnvloeden. Daarom heeft dit proefschrift verschillende aspecten van het immuun- en stresssysteem van BD en MDD patiënten onderzocht. In alle onderzochte delen van het immuunsysteem werden verschillen gevonden tussen de patiënten: in cytokines, T-helper cel differentiatie en in de aangeboren immuunrespons. Deze bevindingen wijzen op structurele biologische verschillen tussen BD en MDD. Bovendien werd in het stresssysteem wederom significante verschillen tussen beide patiëntengroepen gevonden. Ten slotte hebben we de onderlinge samenhang van beide systemen onderzocht, waarbij we vonden dat de specifieke combinatie van verhoogde immunologische activiteit en ontregeling van het stress systeem het risico op een bipolaire depressie verhoogde. Dit benadrukt het belang om deze systemen samen te onderzoeken. Met deze thesis hopen we enkele missende puzzelstukken toe te hebben kunnen voegen, waardoor er meer inzicht ontstaat in het onderliggende ziektemechanisme van stemmingsstoornissen