Competenties en onderwijs - een conceptuele analyse

Abstract

Met de nieuwe accreditatieregeling voor het universitaire onderwijs wordt de nadruk verlegd van kennisoverdracht naar competentieverwerving. Een voor de hand liggende operationalisering in termen van vaardigheden doet deze omslag tekort. Het begrip 'competentie' biedt meer dan dat, namelijk het samenkomen van drie dimensies: het specifieke vakgebied, de persoon van de (toekomstige) professional, en de externe omgeving waarmee contact wordt onderhouden. De bedoeling van dit artikel is het verkennen van dit drieledige terrein, zonder direct in een operationele definitie terecht te komen. Aan de hand van de inmiddels gevleugelde term 'the reflective practitioner' wordt geprobeerd de drie elementen te verbinden. Daarbij wordt aandacht besteed aan verschillende soorten van 'reflectie' en aan de bijzondere kenmerken van een 'praktijk'. Een tweetal voorbeelden (geschiedenis en scheikunde) wordt gebruikt om de concepten te illustreren