unknown

Molecule diffusion in bacteria and consequences of osmotic stress

Abstract

Dit proefschrift is een samenvatting van alle experimenten die ik de afgelopen vier jaar heb uitgevoerd. Het grootste deel van deze experimenten is gebaseerd op fluorescentie technieken, voornamelijk fluorescentie microscopie. In de hoofdstukken 2-6 (deel één van mijn proefschrift) richt ik mij op Echerichia coli, een veel gebruikt modelsysteem voor een bacteriële cel. Cellen zijn gevuld met allerlei verschillende macromoleculen die dusdanig dicht op elkaar gepakt zitten dat het vergelijkbaar is met de drukke mensenmassa in een winkelcentrum vlak voor de kerstdagen. Mijn doel was om uit te zoeken hoe snel moleculen in een cel kunnen bewegen onder deze omstandigheden. In hoofdstuk 2 geef ik een samenvatting van de recente literatuur over diffusie van (macro)-moleculen in bacteriën. Fluorescence Recovery After Photobleaching (FRAP) is een veelgebruikte fluorescentie-microscopie methode waarmee de diffusiesnelheid van moleculen bepaald kan worden. In hoofdstuk 3 vergelijk en beoordeel ik twee FRAP methodes voor het meten van de diffusiesnelheid van moleculen in bacteriën. In hoofdstuk 4 beschrijf ik de mobiliteit van grote, middelgrote en kleine moleculen in het celplasma van E. coli onder verschillende omstandigheden. Door de cellen bloot te stellen aan een osmotische verhoging van het milieu was het mogelijk de opeenpakking van moleculen in het celplasma te vergroten. Wanneer bijvoorbeeld de zoutconcentratie in het externe milieu toeneemt, zullen de cellen water verliezen (net als planten die te lang geen water hebben gekregen). Het gevolg hiervan is dat de moleculen in het cytoplasma dichter opeengepakt worden wat resulteert in een afname van hun diffusiesnelheid. Een belangrijke waarneming die ik beschrijf in hoofdstuk 4 is dat de opeenpakking van macromoleculen in het celplasma een veel groter effect heeft op de diffusie van grote moleculen (eiwitten) dan op kleine moleculen (voedingsstoffen)

    Similar works