زمینه و هدف: شیوع کیست هیداتیک در بیمارانی که به سرطان مبتلا هستند در مقایسه با جمعیت سالم پایین تر است. در این مطالعه اثر آنتی ژن های دفعی ترشحی، مایع کیست هیداتیک و آنتی ژن خام بر روی رشد سلول های سرطانی هلا بررسی شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آنتی ژن های دفعی ترشحی، مایع کیست هیداتیک و آنتی ژن خام از کیست های هیداتید تهیه و فرکشن های آنها با استفاده از سولفات آمونیوم جدا سازی شدند. این آنتی ژن ها به سلول های هلا اضافه شده و به مدت 48 ساعت انکوبه گردیدند. تعداد سلول های زنده و مرده در مقایسه با فلاسک کنترل شمارش شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون Jonckheere–Terpstra Test آنالیز شدند و 05/0P< معنی دار در نظر گرفته شد. . نتایج: در سلول هایی که با فرکشن های آنتی ژن های دفعی ترشحی، مایع کیست هیداتیک و آنتی ژن خام تیمار شده بودند هر سه فرکشن در مقایسه با فلاسک شاهد به صورت معنی داری باعث کاهش رشد سلول های سرطانی شدند و فرکشن آنتی ژن خام به صورت معنی داری باعث مرگ سلول های سرطانی گردید. نتیجه گیری: آنتی ژن های مختلف کیست هیداتیک باعث مرگ سلولی در سلول های هلا می شوند؛ لذا پیشنهاد می گردد در مورد خاصیت ضد سرطانی این آنتی ژن ها تحقیقات بیشتری صورت گیرد
