زمینه و هدف: اینترلوکین 18 عضوی از خانواده ی اینترلوکین یک می باشد که در اصل به عنوان فاکتور القا کننده ی اینترفرون گاما شناخته شده؛ ولی در تعادل واکنش های ایمنی مربوط به سلول های کمکی 1 و 2 (Th1/Th2) نیز موثر است. همچنین اینترلوکین 18 با افزایش بیان ایمنوگلوبین E سبب افزایش بروز بیماری رینیت آلرژیک می گردد. این مطالعه با هدف بررسی چگونگی ارتباط پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 18 (G/C 133-) با بیماری رینیت آلرژیک در استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ، DNA ژنومی نمونه های خون 293 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک و 218 فرد سالم به روش استاندارد فنل کلروفرم استخراج گردید. پلی مورفیسم G/C133- ژن اینترلوکین 18، به روش RCR–RFLP در دو گروه بررسی و مقایسه شد. یافته ها: فراوانی ژنوتیپ GCاز پلی مورفیسم ژن اینترلوکین 18 (133-) به صورت معنی داری در بیماران با رینیت آلرژیک نسبت به نمونه های کنترل بیشتر بود (05/0>P). با مقایسه فراوانی ژنوتیپ های حامل آلل G با ژنوتیپ های فاقد آلل G CC)) در دو گروه، میزان ﻧﺴﺒﺖ اﻓﺰاﯾﻨﺪه (OR) برابر با 69/3 محاسبه گردید. نتیجه گیری: این مطالعه پیشنهاد می کند که پلی مورفیسم G/C133- ژن اینترلوکین 18 ممکن است به عنوان یک ریسک فاکتور در بیماری زایی رینیت آلرژیک نقش داشته باشد
