زمینه و هدف: مراقبت از بیماران مبتلا به دمانس و بالاخص آلزایمر از آسیب پذیرترین و چالش برانگیزترین نوع مراقبت‌هاست که مراقبین ممکن است با آن مواجه شده و باعث تجربه استرس زیاد در آنها می گردد. در این میان فقدان آموزشهای لازم نیز مشکلات آنها را دو چندان نموده است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر بحث گروهی و مشاوره تلفنی بر استرس درک شده زنان مراقبت کننده از سالمند مبتلا به آلزایمر بوده است. روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 150 زن 18 تا 60 سال که از وابستگان درجه یک سالمند مبتلا به آلزایمر بوده و مراقبت مستقیم از سالمند مبتلا به آلزایمر را به مدت حداقل 6 ماه به عهده داشتند با روش نمونه گیری مستمر مبتنی بر هدف انتخاب شده و آزمودنی ها با روش تصادفی بلوکه شده به تصادف در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون در یک برنامه مداخله‌ای شامل یک جلسه بحث گروهی، دریافت یک پمفلت آموزشی و دو مشاوره تلفنی شرکت نمودند. 6 هفته پس از مداخله، پس‌آزمون برای هر دو گروه انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و استرس درک شده بود. برای مقایسه متغیرها از آزمون‌های آماری تی زوجی، تی مستقل، کای اسکوئر و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که قبل از بحث گروهی و مشاوره تلفنی 7/50 نمونه‌ها در گروه آزمون و 3/57 از نمونه‌ها در گروه کنترل استرس درک شده بالایی داشتند. پس از انجام بحث گروهی و مشاوره تلفنی میانگین استرس درک شده در گروه آزمون از 62/8± 38/28 به 55/5±45/22 تقلیل یافت (001/0 > P). بین استرس درک شده و متغیرهای وضعیت تحصیلات (03/0P=) و وضعیت اقتصادی (01/0 P=) از نظر آماری ارتباط معنی‌دار وجود داشت. نتیجه‌گیری: زنان مراقبت‌کننده از سالمند مبتلا به آلزایمر به عنوان مهم‌ترین مراقبین غیر‌رسمی، سطوح استرس بالایی را تجربه می‌کنند که همین امر سلامت آنها و سالمندان تحت مراقبت ایشان را تحت الشعاع قرار می‌دهد، لذا لزوم مداخله برای این مراقبین به منظور بهبود وضعیت آنها پیشنهاد می‌شود
