چکیده: زمینه و هدف: در سال های اخیر در کل جهان و از جمله ایران روند رو به رشد سزارین به چشم می خورد. در شهرکرد در سال 1380 سزارین 49 زایمان ها را به خود اختصاص داده است. در دنیا رویکرد جدیدی جهت کمک گرفتن از نیروهای مردمی در حل مشکلات سلامتی بوجود آمده است. در این تحقیق نقش مشارکت گروههای مردمی در کاهش میزان سزارین مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در یک مطالعه میدانی (فیلد تریال) 171 زن باردار که سابقه قبلی سزارین نداشتند و کمتر از 3 بار زایمان داشته اند از زنان باردار به صورت تصادفی انتخاب شدند. ساختار یک گروه مردمی متشکل از پزشکان، ماماها، پرستاران علاقمند، زنان خانه دار، معلمین، رابطین بهداشتی، پرسنل بهداشت خانواده، خانم های فروشنده و نمایندگانی از سازمان های غیر دولتی فعال شهر شکل گرفت. این گروه، زنان باردار انتخاب شده را از طریق آموزش ترغیب به انجام زایمان طبیعی نمود. رضایت زنان باردار از آموزش ها و فراوانی سزارین قبل و بعد از مداخلات جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری t زوجی و مک نمار تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: در این مطالعه 70 زنان باردار از آموزش های ارائه شده راضی بودندو فراوانی سزارین از63 قبل از اجرای طرح به 52 بعد از انجام مداخلات کاهش داشت (05/0
