زمینه و هدف: استومی و بیماری‌های زمینه‌ای مرتبط با آن، می‌توانند کیفیت‌زندگی بیمار را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. پژوهش حاضر به منظور بررسی کیفیت‌زندگی بیماران دارای استومی و شناخت مشکلات پیش روی این بیماران انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 84 بیمار دارای استومی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و انجمن استومی ایران از طریق روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دارای استومی گرداوری و به کمک نرم افزار SPSS و روش‌های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت زندگی برای هر یک از ابعاد جسمی5/17، روانی1/25/6، اجتماعی26 و معنوی26/6، همچنین کیفیت زندگی کل6/16/6 تعیین شد. بر اساس پاسخ‌های بیماران؛ به ترتیب بیشترین و کمترین میانگین نمره کیفیت زندگی در بعد جسمی به گویه‌های یبوست(1/21/9) و وضعیت کلی سلامت جسمی (2/39/5)، در بعد روانی به گویه‌های توانایی به خاطر آوردن وقایع (4/24/8) و دشواری تطابق با استومی(8/22/3)، در بعد اجتماعی به گویه‌های داشتن خلوت کافی در منزل برای مراقبت از استوما(8/13/9) و استرس‌زا بودن بیماری برای خانواده(9/11/1) و در بعد معنوی به گویه‌های داشتن انگیزه برای زنده ماندن(7/22/8) و برآورده شدن نیازهای روحی با انجام فعالیت‌های مذهبی گروهی(3/48/4) اختصاص یافت. کیفیت‌زندگی کل با سن، وضعیت اقتصادی، وضعیت استومی (دایمی یا موقتی بودن) و مدت داشتن استومی مرتبط بود (05/0P). نتیجه گیری: پرستاران می توانند با بهره گیری از این یافته ها، چالش ها و عوامل مرتبط با کیفیت زندگی بیماران دارای استومی را بهتر بشناسند و درنتیجه برنامه های مراقبتی-آموزشی مناسب تری را برای این بیماران و خانواده های آن ها طراحی و اجرا نمایند
