Education in laparoscopic surgery:All eyes towards in vivo training

Abstract

Tegenwoordig worden steeds meer buikoperaties d.m.v. laparoscopische (knoopsgat) chirurgie uitgevoerd. Omdat deze manier van chirurgie zo anders is dan conventionele chirurgie staat tegenwoordig de manier van selectie, training en beoordeling van artsen in opleiding tot chirurg ter discussie in de wetenschap. Uit dit proefschrift blijkt dat neuropsychologische testen voor ruimtelijk inzicht en psychomotorische vaardigheden een voorspellende waarde hebben in de laparoscopische chirurgie. Beoordeling van applicaties voor de opleiding chirurgie zouden daarom gebaat zijn bij een neuropsychologische test van deze vaardigheden. De training van chirurgen kan mogelijk worden verbeterd door het gebruik van het Pareto-principe, een principe dat veel gebruikt wordt in de bedrijfseconomie en verondersteld dat 20% van de verschillende oorzaken verantwoordelijk is voor 80% van de gevolgen. Ook op de operatiekamer blijkt namelijk 20% van de laparoscopische vaardigheden verantwoordelijk te zijn voor 80% van de verbale correcties gegeven door supervisoren. Ten behoeve van trainingsefficiëntie lijkt het dus verstandig om traininginstrumenten (VR simulator taken, boeken, cursussen, etc.) te ontwikkelen die juist deze 20% aanpakken. In het huidige trainingsysteem wordt een algemeen beoordelingsformulier gebruikt voor het geven van feedback, de OSATS. Alhoewel dit een duidelijke vooruitgang is t.o.v. de meer subjectieve beoordelingen van vroeger kan het formulier niet gebruikt worden voor procedure specifieke feedback. Uit dit proefschrift blijkt dat het beoordelen van de mate van fysieke en verbale ondersteuning die een arts in opleiding tot chirurg nodig heeft van zijn supervisor een goed beeld geeft van zijn/haar niveau tijdens een laparoscopische operatie en tevens kan worden gebruikt voor het geven van procedure specifieke feedback