Planning fee. A legal and financial study

Abstract

Wydział Prawa i Administracji: Katedra Prawa FinansowegoPrzedmiotem rozprawy doktorskiej jest instytucja opłaty planistycznej, uregulowana w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Lakoniczność i język prawny uregulowań dotyczących tej opłaty (art. 36 upzp) nie ułatwia rozwiązania wielu spornych zagadnień o charakterze materialnoprawnym i proceduralnym z nią związanych. Na gruncie opłaty planistycznej istnieje problem badawczy ustalenia zakresu norm prawnych regulujących tę opłatę, w szczególności norm o charakterze finansowoprawnym. Przedmiotem badań jest stan prawny ukonstytuowany wejściem w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, tj. postępowania dotyczące tej opłaty wszczęte po dniu 1 stycznia 2010 r. Przeprowadzona analiza zagadnień szczegółowych, składających się na problem badawczy, pozwoliła udowodnić tezę podstawową. Teza ta stanowi, iż wraz z wejściem w życie ustawy o finansach publicznych opłatę planistyczną zaliczyć należy do kategorii „niepodatkowych należności budżetowych” w rozumieniu art. 60 ufp. W konsekwencji w zakresie nie uregulowanym przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stosuje się: wprost przepisy - ustawy o finansach publicznych i Kodeksu postępowania administracyjnego oraz odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej (art. 67 ufp). Zastosowanie w przypadku tej opłaty unormowań zawartych w dziale III Ordynacji powoduje, iż staje się ona bardziej kompletna w zakresie materialnoprawnym i także proceduralnym.The subject of the PhD dissertation is the institution of the planning fee as regulated by the Spatial Planning and Land Development Act of 27 March 2003. The briefness and the legal language of the regulations concerning this fee (Art. 36 of the Act) do not help to resolve the numerous disputable issues of a substantive and procedural nature associated with it. Related to this planning fee is a research problem concerning how to determine the scope of the legal rules which regulate the planning fee, in particular those of a legal and financial nature. The objective of the research is the legal status established by the Public Finance Law of 27 August 2009, i.e. the proceedings concerning the planning fee brought after 1 January 2010. The analysis of the specific issues that make up the research problem assisted in proving the fundamental thesis. According to it, since Public Finance Law has become effective, the planning fee should be included in the “non-tax budget” category within the meaning of Art. 60 of Public Finance Law. As a result, issues that are not covered by the provisions of the Spatial Planning and Land Development Act are subject to direct legislation - Public Finance Law, the Administrative Procedure Code and the provisions of Section III of the Tax Ordinance Act (Art. 67 of Public Finance Law). Due to the use of the regulations included in Section III of the Tax Ordinance Act, the planning fee becomes more complete in substantive and procedural terms