Dünyada olduğu gibi ülkemizde de kurumsal sosyal sorumluluk çalışmaları kapsamında
yürütülen, “sponsorluk uygulamaları”, “yap işlet devret”, “restore et işlet devret”,
“kar ortaklığı” gibi kamu-yerel-sivil-özel işbirliğini destekleyen faaliyetlerin, kültürel
mirasın sürdürülebilir anlayışla (evrensel koruma ilkeleri temelinde) korunmasına yönelik
uygulamalarda anahtar görev görebileceği değerlendirilmektedir.
Bu uygulamalar sayesinde korunması gerekli kültür varlıkları ve alanlarının, kamu
kaynakları dışındaki kaynaklarla da ihya edilmesiyle bu evrensel değerlerin gelecek
kuşaklara bırakılması sağlanabilir. Bu bağlamda, sivil mimarlık örnekleri, anıtsal yapılar
ve kentsel sit alanlarında gerçekleştirilebilen bu uygulamaların daha sistemli hale
getirilmesinin yanı sıra, ülkemizin arkeolojik alanlarında da kullanılabilir bir yöntem olarak
geliştirilmesi bu çalışmanın temel hedefi ni oluşturmaktadır. Çalışmada ülkemizdeki mevcut
yasal düzenlemeler tartışılırken, uluslararası ölçekte katılımcı süreçler ve kültür varlıklarının
fonksiyonel kullanımlarıyla ilgili bazı tespitlere yer verilecek, bir taraftan da korumada
katılımcı süreçlerin gerekliliği tartışılacaktır. Ülkemizdeki kültürel mirasın korunmasında
bir “kültürel miras politikası” nın varlığının önemi ve gereğinin yanı sıra, nasıl ve hangi
kriterleri gözeten bir politika olması gerektiği de ortaya konulacaktı
