Taha Toros Arşivi, Dosya No: 56-Abdi İpekçi.



Not: Gazetenin "Dert Babası" köşesinde yayımlanmıştır

Sözer, Vural

Istanbul Sehir University Repository

“Kimilerinin ölüm değil, öldürülüm 
yıldönümleri oluyor! Bu yazım, Ab­
di ipekçi öldürüldükten dokuz gün 
sonra, 10 Şubat 1979 günü, Cid­
diyet sayfamızda yayımlanmıştı.
ölen öldüğüyle kalacak, yaşam 
akıp gidecek, demek istemiştim. 
Yedi yıl geçmişi Aynı satırları, sev­
gili arkadaşımın anısına bir kez da­
ha sunuyorum...”
Bir Şubat Gecesi Evin 
Birinde...
...Sonra;
kadın, kahve zamanını bilir. 
Kalkılınca sofradan; 
on dakika geçmeden, 
fincan erkeğin önüne gelir. 
...Sonra;
yemek masasının çiçekli 
muşambası 
silinir bir güzelce; 
oğlan sinirli, kız hülyalı, 
ortaya ders kitapları serilir.
On dokuz mayıs bin dokuz yüz 
on dokuz’da
Atatürk Samsun’a ayak basar 
tarih kitabında...
Coğrafya kitabındaysa; 
o gün bugün Türkiye;
makine, optik, hammadde alır; 
yerine fındık fıstık satar.
Oğlan bir ara sorar usulca: 
“Baba!., öğretmen söyledi; 
Atatürk hem dışardaki 
hem de içerdeki 
düşmanlarla savaşmış!
Kolay olmamış yurdu kurtarmak! 
İçerdeki düşmanlar kimmiş!” 
Baba, eliyle “sus” işareti yapar; 
radyoya kulak vermiş...
Yolun ortasında durmuşlar!.. 
Abdi İpekçi’yi vurmuşlar!..
Vay kudurmuşlar... Vay 
kudurmuşlar...
Kimmiş!.. Zoru neymiş!.. Kaç 
kişiymiş!..
Kimler yetiştiriyor bu ölüm 
mangalarını?
Kimler imzalıyor ölüm 
fermanlarını?..
Bunlara dair haber yok!
Çevir öyleyse ibreyi, 
Ortadoğu’da en neşeli 
istasyonlar; ,
“yallah” göbek atıyor Araplar! 
Bu kez, kız sorar:
—göbek havasına uyarak— 
“ Baba!..
Bir gün petrol biterse ne olur?..” 
Baba, yanıt verir:
SİYASET 86
...Sonra;
iki vücudun ezdiği somyada, 
neresinden geldiği bilinmeyen 
bir coşku, bir cıvıltı...
Kahvaltı, çarşı, yemek, 
çamaşır, ütü, bulaşık 
hepsi bir yana, 
iş yataktadır artık...
Ne var ki, kadının 
kolunu oynatacak hali 
kalmamıştır.
Kendine uzanan elleri 
kavrar bileklerinden solur: 
“Öyle yorgunum ki...
Bu gece dokunma bana... 
n’olur.”
“Sen dersine bak...
İnsan denen korkak, 
işletir kafasını bir şey bulur...” 
Bir süre de
gazeteye göz gezdirilir; 
maaşların tavanına, tabanına 
dalınır;
göstergenin neresinden 
ayrılırsa, 
eline ne kalır?
...Sonra; 
ödevler biter, 
esnemeye 
Bulaşıklarını yıkamış; 
buruşmuş ellerini 
önlüğüne kurulayarak 
kadın içeriye girer...
Baba;
kalkar koltuğundan, gerinir: 
“ Radyo bir şey söylemezi.. 
Gazetede bir halt yok... 
Yatalım...
—çocuklara döner—
Hadi, odanıza bakalım...” 
Dışarda, uzakta bir tren 
düdüğü...
Hemen yakında, bir bekçi 
düdüğü...
Bahçede,
rüzgârın önüne kattığı çöp 
tenekesi...
Güğümünü boşaltmaya uğraşan 
bozacının
boğuk, bezgin sesi...
Bir dişi kedinin istekli itirazı...
Bir küfür...
Bir adamın adımları...
...Sonra;
“çıt” kapatılan elektrik düğmesi; 
odaya doluveren karanlık...


Bir şubat gecesi evin birinde...

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Istanbul Sehir University Repository