Taha Toros Arşivi, Dosya No: 44-Çetin-Aydın-Ragıp Eme

Aktaş, Pınar

Altan, Ahmet

Barlas, Mehmet

Doğan, Aydın

Emeç, Bilge

Emeç, Mehmet

Emeç, Mehveş

Ercan, Nebahat

Hakko, Vitali

Hasan Cemal

Turkish

Istanbul Sehir University Repository

Kim bu çocuk?
£/«ı£c
mammmmm
■ Dört yaşındayken Atatürk 
fotoğrafıyla birlikte poz 
veren bu çocuk daha sonra 
Türkiye’nin en ünlü 
gazetecilerinden biri oldu. 
1990’da bir suikasta kurban 
gitti. PINAR AKTAŞ 8 ’de
lİMPIii mı imiii
8 P a za r  10 Nisan 2005 PAZAR
“Bana ‘Sizi gideceğiniz 
yere bırakalım’ dedi”
Bilge Emeç (Eşi)
Arnavutköy Kız Koleji’nde okurken, yazlan 
ailemle, Erenköy’deki evimizde geçirirdik. 
Zaman zaman, denize girmek için Suna’larm 
(Kıraç) Çiftehavuzlar’daki yalılarına giderdim. 
Yine bir hafta sonu, sene 1956, denizde hafif 
hafif yüzüyorum. Birden farkına vardım ki, 
sahilden bir hayli açılmışım. Baktım hemen 
ilerimde demirli bir kotra var, hemen oraya 
doğru yönelerek, gidip ona tutundum. Tam o 
sırada kıçtan takma motorlu bir tekne yanımdan 
geçti ve birden durdu. Motorun içi dolu, iki de 
kız var, Çetin kullanıyor. Bana, “Çok 
açılmışsınız, yüzerek geri dönemezsiniz, biz sizi 
gideceğiniz yere bırakalım” dedi. Dönerken 
önce o kızları, daha sonra da beni eve bıraktılar. 
Çetin’le ilk tanışmamız böyle oldu.
“Piyano çalıp mesajını 
aldığımı gösterdim”
Mehveş Emeç Birol (Kızı)
Bir dönem zorlandığım için piyanoyu askıya 
almaya karar verdim. Bunu babama 
söylediğimde, sandım ki ilk sözü hangi derslerde 
zorlandığımı sormak olacak. Bana aynen şöyle 
demişti: “Peki istediğin gibi yap ama o zaman 
benim kızım olamazsın.” Kendimi banyoya 
kilitleyip, dakikalarca ağlamıştım bu sözleri 
duyunca. İçim içimi yedi, ona nasıl böyle bir 
teklifte bulundum diye. Sonraki pazar günü ona 
bütün gün piyano çalıp, mesajını aldığımı 
gösterdim.
14 M illiyet
Bir arkadaşının 
yatında günlük 
işlere göz atarken.
anı
" T i k..»
Çetin Emeç, 1935'te İstanbul'da doğdu.
Galatasaray Lisesi'nin ardından İstanbul 
Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun 
oldu. Gazeteciliğe 1952'de babası Selim 
Ragıp Emeç'in Son Posta gazetesinde başladı.
1972'ye kadar Hayat ve Ses dergilerinde yazı işleri 
müdürlüğü yaptı. 1972 yılında Hürriyet grubuna 
geçti. Hürgün Yayınları'nın genel yönetmenliğini 
yaptığı sırada, Hürriyet Gazetesi Genel Yayın 
Müdürlüğü görevini üstlenen Emeç, 1984-85 yıllarında 
da genel yayın yönetmeni olarak Milliyete geçti. 
1986'da genel koordinatör olarak Hürriyet gazetesine 
döndü. Öldürüldüğü 7 Mart 1990'da 38 yıllık gazeteci 
olan Emeç, Hürriyet Gazetesi Yönetim Kurulu Üyesi ve 
yazarıydı. Çetin Emeç, Gazeteciler Cemiyeti, 
Uluslararası Basın Enstitüsü ile Uluslararası Gazetecilik 
Basın Enstitüleri Federasyonu üyesiydi. 5 yaşındayken (üstte solda). Galatasaray 
Lisesi'nde öğrenciyken tenis tutkunuydu.
Yakınları ve ailesi 
Çetin E meç’i anlattı
n
,ı
ir
-i
ı<
“Babamın sözleri 
kulağıma küpe oldu”
Mehmet Emeç (Oğlu)
Bir hafta sonu babamla gazetedeyiz, ertesi 
günün gazetesi gelmiş, okuyoruz. Tam o sırada bir 
ofis boy girdi içeri, bir şeyler getirmiş, ben harıl 
harıl spor sayfasını okuyorum. Adama “İyi 
akşamlar” dedim ama yerimden kalkmadım. Adam 
odadan çıkar çıkmaz babam canıma okudu, haklı 
olarak: “Sen kimsin ki, ayağa kalkmıyorsun. O 
adam bütün gün burada çalışıyor, canı çıkıyor. Beni 
rezil ettin, diyecekler ki: ‘Çetin Emeç bir eşek 
yetiştirmiş.’” Babamın bu sözleri o gün bugündür 
kulağıma küpe olmuştur.
PINAR
AKTAŞ
Suikasta kurban giden Hürriyet Gazetesi Yönetim Kurulu Üyesi ve yazan 
Çetin Emeç’in anısına, ölümünün 15’inci yılında; daha önce yayımlanmış 
köşe yazılanndan, arkadaşlan ve ailesinin anlatımlanndan yola çıkarak 
“Genel Yayın Yönetmeni” adlı bir kitap hazırlandı. Kitapta aynca 
Emeç’in kızı piyanist Mehveş Emeç Birol’un babası için yazıp bestelediği, 
sanatçı Yavuz Bingöl’ün seslendirdiği “Reverie-Uzak Bir Rüya” adlı 
şarkının CD’si de yer aldı. İşte, ölümünün 15’inci yıldönümünde 
yakınlan ve ailesinin ağzından Genel Yayın Yönetmeni Çetin Emeç...
“Çetin Emeç yaşıyor”
Aydın Doğan (Doğan Gazetecilik A.Ş. Yönetim Kurulu Başkanı)
Gazetecilik, dış görünüşüyle cazip bir meslektir. Elbette toplumca ta­
nınmak, ürettiğiniz fikirleri başkalarıyla tartışmak gerçekten mesleğimizi 
zevkli kılan özelliklerin başmda gelir. Ne var ki, sorumluluğun hiç bitmedi­
ği bir iştir. Gazete 24 saatlik bir üründür, dolayısıyla 24 saatlik bir emeğin 
ürünüdür ve gazeteci de 24 saat çalışan bir meslek erbabıdır. Gazetecilik dı­
şında hangi iş olursa olsun, akşam yatağa girdiğinizde sadece kendi vicdan 
muhasebenizi yaparsınız, ancak gazeteciyseniz; fert olarak daha büyük so­
rumluluğun uykusuzluğunu, tedirginliğini yaşarsınız. Çünkü artık siz kendi­
nizle hesaplaşmakla huzura kavuşamazsınız. Yaşadığınız memleketten, 
dünyadan hatta bütün insanlıktan sorumlusunuz. Çetin Emeç de bu sorum­
luluğu tüm benliğiyle hisseden kalemlerden biriydi. Haince susturdular, in­
sanı arkadaşları, meslektaşları, dostları unutmadıkça o yaşıyor demektir. 
Çetin Emeç de yaşıyor...
Aydın ve Sema Doğan 1985'te Emeç ve ailesiyle Milliyet'in davetinde.
“Muammer hoca ve Çetin Emeç, 
yüreğimize oturan iki büyük acı”
Haşan Cemal (Gazeteci)
Bir ay önce sevgili Muammer hoca için yürümüştük Meclis’e. Bir ay 
sonra sevgili meslektaşımız Çetin Emeç için yürüdük aynı yoldan Meclis’e. 
Bir ay arayla yüreğimize gelip oturan iki büyük acı. Atatürk Bulvarı’ndan 
Meclis’e doğru çıkarken cinayetin ardmda yatan gerçeğin ne olduğunu dü­
şünmeye çalıştım gene... Neden bu kez o olmuştu terörün hedefi? 
TBMM’nin tören salonunda bu sorunun çengeli kafamın içinde kıvnlırken 
bir ara dalar gibi oldum. On yıl öncesi gözümün önünde canlandı belli be­
lirsiz. Yine bu salondaydık. Daha yeni olmuştu 12 Eylül. Gazetemin Anka­
ra temsilcisi olarak bir töreni izliyordum. Hiç unutmam, Beethoven’in “Ka­
der Senfonisi”ydi çalan. Ve bütün devlet, daha birkaç gün önce parlemen- 
toyu kapatarak iktidara el koymuş olan askeri liderlerin önünde resmi ge­
çit yapıyordu. Dün de aynı salonda yüreğimin daraldığını hissettim. Bir yan­
dan bir askeri yönetimle, öte yandan Sevgili Çetin’le ilgili anılar, sanki dip­
siz bir kuyu gibi kendine çekmeye koyuldu beni...
“Stajyerken ağlattıkları şimdi 
meslekte ilerlemiş kişiler”
Mehmet Barlas (Gazeteci)
Çetin Emeç’le çok kısa sürede kaynaşıp, arkadaş olmuştuk. Onun gaze­
teciliğe karşı duyduğu tutku derecesindeki sevgi, beni hep heyecanlandırır­
dı. Bilirdim ki, yazdığım makaleleri, dizi yazıları o beğendiği zaman, okuyu­
cunun da beğenmesi kesin olurdu. Müthiş bir mesleki algılama yeteneği 
vardı. En ağır siyasi haberi de, bir magazin haberi kadar anlaşılır ve cazip 
hale getirmeyi bilirdi. Karmaşık ve yazanın da tam anlamadığı haberleri, 
anlaşılır hale getirmek için, bazen saatlerce uğraşırdı. Bazen muhabirlere 
karşı çok sert olur hatta genç stajyerleri ağlatırdı. Ama şimdi hepsi meslek­
te ilerlemiş olan o arkadaşların, Çetin Emeç’in kendilerine karşı gösterdiği 
titizliğin değerini anladıklarına eminim.
29 Ekim 1987. Oktay Ekşi ve Başbakan Özal'la...
“Huysuzluğuyla 
ünlüydü, bana ‘Ne 
huysuz adamsın’ 
demişti”
Ahmet Altan (Yazar)
Gerçekten dostça geçirdiğimiz bir-iki gece ol­
muştu, garip bir güvenle bana bazı dertlerini anlat­
mıştı. Ama genellikle gerginlikler yaşardık; kıdemi­
nin, yaşının ve bana gösterdiği dostluğun güveniyle 
bir keresinde bana, “Ne huysuz adamsın” demişti, o 
zaman da ben gülmüştüm. Huysuzluğuyla ünlü biri­
nin bunu söylemesi bana çok sempatik görünmüştü. 
Gazetede çalışan birçok insanı titizliğiyle bunaltırdı, 
ona kızan çok insana rastladım ama onun gazeteci­
liğine saygı göstermeyen hiçbir gazeteci görmedim. 
O saygıyı hak ediyordu.
“Giyimine gösterdiği 
özen çevresine 
saygısındandı”
Vitali Hakko (Vakko'nun sahibi)
Henüz Avrupa’da bile yeni moda olan yırtmaçlı, 
kruvaze ceketleri Çetin Emeç beyefendinin üzerin­
de en şık haliyle görebilirdiniz. Tahminimce giyimi­
ne gösterdiği özen, sadece kendisinin özel merakın­
dan değil, çevresine gösterdiği müthiş saygısmdan 
da kaynaklanıyordu. Çetin Emeç, Türkiye’nin mo­
dem yüzünü temsil eden gerçek bir beyefendiydi.
“Ricasının yoluna 
ölünürdü”
Nebahat Ercan (Sekreteri)
O kadar kibardı ki birlikte çalıştığımız dört yıl 
boyunca bana asla “Nebahat hanım” dışında bir hi­
tapla seslenmedi. Hiç emir almadım ondan, her is­
teğinin sonuna öyle zarif bir rica eklerdi ki, ölünür­
dü bu ricanın yoluna. Bazen odaya çağırdığı arka­
daşlarımıza hafif küfürlü bir fırça seansı uygulamış­
sa, olaydan sonra kapıyı açıp başım uzatır ve “Duy­
duklarınız için özür dilerim Nebahat hanım” derdi. 
O kadar sinirinin içinde bu kadar kibar olabilmeyi 
başarabilen başka kimse tanımadım.
Taha Toros Arşivi
0 0 1 5  1 9 2 0 6 0 0 6


Yakınları ve ailesi Çetin Emeç'i anlattı

http://openaccess.marmara.edu.tr//bitstream/11424/168625/3/001519206006.pdf

Yakınları ve ailesi Çetin Emeç'i anlattı

Abstract

Similar works

Full text

Available Versions

Istanbul Sehir University Repository