ROMmen met risicotaxatie in de forensische psychiatrie

Abstract

Forensische behandeling heeft lange tijd achter gesloten deuren plaatsgevonden. De maatschappij had alleen zicht op wat erin ging, en wat eruit kwam. Verschillende maatschappelijke tendensen waren aanleiding deze geslotenheid niet langer zonder meer te accepteren. Evidence-based werken, verantwoording van de bestede middelen, stagnatie in de behandelduur: al deze, en ook andere, factoren leidden ertoe dat de forensische zorg sneller op zoek is gegaan naar betere antwoorden op het probleem: hoe kunnen we onze doelstelling zo goed mogelijk behalen in zo kort mogelijke tijd. Routinematig volgen van voor de behandeling en problematiek belangrijke factoren biedt de mogelijkheid de behandeling tijdig bij te stellen en de behandeltijd daarmee zo verantwoord mogelijk te verkorten. Ditzelfde is van toepassing op de behandeling van forensisch-psychiatrische patiënten. Hierbij richt de ROM zich dan op de belangrijkste uitkomstmaat: recidive, gemeten via risicotaxatie