Stikstof- en fosforexcretie van varkens, pluimvee en rundvee in biologische en gangbare houderijsystemen

Abstract

In dit werkdocument is op verzoek van het Ministerie van Economische Zaken de excretie van stikstof (N) en fosfor (P) van gangbaar en biologisch gehouden varkens, pluimvee en melkkoeien vergeleken.Ten opzichte van gangbaar gehouden dieren zijn de berekende N- en P-excretie per dier per jaar circa 25% hoger bij biologisch gehouden vleesvarkens en respectievelijk circa 60 en 75% hoger voor biologisch gehouden zeugen met bijbehorende biggen. De N- en P-excretie per dier per jaar van biologisch gehouden leghennen zijn respectievelijk 22 en 17% hoger dan in gangbare scharrelsystemen en 35 en 26% hoger dan in gangbare verrijkte kooi / kolonie gehouden leghennen. De N- en P-excretie per vleeskuikenplaats per jaar van biologisch gehouden vleeskuikens zijn in vergelijking met gangbaar gehouden vleeskuikens respectievelijk 62 en 105% hoger.De berekende N- en P-excretie per melkkoe per jaar is bij biologisch gehouden melkvee circa 12% lager dan bij gangbaar gehouden melkvee. De verschillen in excretie tussen gangbaar en biologisch gehouden pluimvee en varkens worden vooral veroorzaakt door de hogere voerconversie en de hogere N- en P-gehalten in het voer bij biologisch gehouden dieren. Bij melkvee is de lagere productie van biologische gehouden dieren van groter gewicht