RSI bij studenten: een casestudie naar de omvang, ernst en oorzaken van RSI-gerelateerde klachten

Abstract

In dit artikel wordt een casestudie beschreven naar de omvang, ernst en mogelijke oorzaken van RSI-gerelateerde klachten bij studenten Industrieel Ontwerpen aan de Technische Universiteit Delft. In 1998 meldden zich een verontrustend aantal studenten met ernstige RSI-klachten bij de faculteit. Sommigen van hen moesten door de ernst van hun klachten de studie zelfs (tijdelijk) onderbreken. Om een duidelijk beeld te krijgen van de RSI-problematiek bij de gehele studentenpopulatie Industrieel Ontwerpen, werd daarom begin 1999 een onderzoeksproject gestart. Door middel van een digitale enquête werden 181 studenten ondervraagd over werkplek, werkwijze, werkorganisatie, werkdruk, lichamelijke conditie, individuele eigenschappen waaronder persoonlijkheidskenmerken en het eventueel optreden van lichamelijke klachten na beeldschermwerk. Een zeer groot percentage (82%) van de respondenten blijkt wel eens lichamelijke klachten na beeldschermwerk te ervaren. Ook de ernst van de klachten blijkt verontrustend; 61% ervaart lichte klachten, 28% ervaart serieuze klachten en 11% ervaart zelfs ernstige klachten (klachten ook 's avonds en gedurende het weekend). De werkplek van de studenten blijkt redelijk goed ingericht. De rapportage van RSI-klachten na beeldschermwerk blijkt echter niet of nauwelijks samen te hangen met de kwaliteit van de werkplek, maar ze blijkt wel duidelijk gerelateerd aan diverse werkdrukfactoren. Veel studenten ervaren de werkdruk ook als hoog. Ze geven aan wel eens te maken te hebben met deadlines en krijgen onvoldoende begeleiding bij taak en/of planningsproblemen etc. Deze studenten blijken significant vaker, maar ook ernstiger klachten te ervaren. Tevens lijken persoonlijkheidsfactoren, het geslacht en de leeftijd/het beginjaar van de studie van invloed te zijn. Zo ervaren vrouwelijke studenten en ouderejaars studenten vaker klachten na beeldschermwerk. De resultaten van dit onderzoek zouden een basis kunnen vormen voor eventuele preventiemaatregelen en/of beleid in de toekomst