Het linker ventrikel (LV) is de meest gespierde kamer van het hart. Door het gecoördineerd samentrekken van de spiercellen in de LV-wand wordt zuurstofrijk bloed in de aorta gepompt (systolische fase). Daarna ontspannen de spiercellen zich snel waardoor het LV opnieuw met bloed wordt gevuld (diastolische fase). In de kliniek en de onderzoekswereld bestaat er een waaier van modelgebaseerde methoden en concepten om de performantie en de mechanische eigenschappen van het LV te kwantificeren. Invasief bekomen druk- en volumedata laten toe om de systolische en diastolische mechanica van het LV met grote nauwkeurigheid te kennen. In de klinische praktijk wordt echter vaker gebruik gemaakt van (Doppler-) echocardiografie, een snelle en veilige niet-invasieve beeldtechniek. In een eerste deel van dit doctoraatsonderzoek werd een originele methode voorgesteld om, op basis van echocardiografie en klassieke bloeddrukmetingen, de intrinsieke krachtontwikkeling (contractiliteit) van het LV te schatten. De methode werd toegepast bij 2524 mensen die deelnemen aan de Asklepios-studie. De onderzoeksresultaten verschaften ons nieuwe informatie over hoe de evolutie van de krachtontwikkeling verschilt tussen gezonde mannen en vrouwen. De mechanische en vloeistofdynamische fenomenen tijdens de diastole vormden het onderwerp van het tweede deel van het onderzoek. Met behulp van een hydraulisch model van het LV werd nagegaan welke factoren een belangrijke invloed uitoefenen op het gedrag van het LV tijdens de isovolumetrische ontspanningsfase. In dit deel werd eveneens een uitgebreid overzicht gegeven van de meest recente echocardiografische methoden om de diastolische LV-mechanica te begroten. Daarbij werden de bloedstroming, de wandbeweging en de interactie tussen beiden gedetailleerd behandeld
