Even voelden we ons almachtig, toen in 2000 het hele menselijk genoom was ontrafeld. Genetica werd uitgebreid tot ‘genomics’. Niet alleen konden we allerlei eigenschappen aan onze genen gaan toeschrijven; we zouden ook mooie eigenschappen kunnen gaan maken en ziektes juist uitschakelen.
Erfelijkheidsonderzoek kun je nu voor een paar honderd euro laten doen - de vraag is wat je aan de gegevens hebt. Ondertussen weten we wel veel meer van erfelijke verbanden van aandoeningen, maar met die kennis kunnen we ze nog steeds niet zomaar genezen.
Het ‘genomics’-onderzoek is zó fundamenteel, de verwachtingen waren zó hooggespannen, dat er ethici bij werden gehaald om na te denken over de mogelijk verstrekkende gevolgen van dit onderzoek. Maar de ethici draaien het liever om en vragen: welk wetenschappelijk onderzoek hebben we nodig voor de grote problemen waar we nog steeds mee zitten?
In dit boek spreken 21 wetenschappers zich uit over onderwerpen die met genomics samenhangen. Over hoe ingewikkeld het (menselijk) leven in elkaar zit; over de zin en onzin om heel lang en gezond te willen leven; over het belang en het gevaar van hoog-technologisch onderzoek voor ons aller welzijn; over de algemene toegankelijkheid en toepasbaarheid van wetenschappelijke kennis; etc.
De geïnterviewden waarschuwen voor te hoge verwachtingen; voor te ingrijpende maatregelen rond het gebruik van genomics; voor het stellen van verkeerde prioriteiten; en ze stellen voor om daar meer, en opener, met elkaar over te praten
