WP 41 - The work-family balance on the union's agenda

Abstract

h3. English summary High employment rates of both young parents and women increase the need for good childcare provi-sions. Employers can allocate time and money to their employees for this purpose, and trade unions are the appropriate actors to bargain over the relevant terms and conditions. But is the employees’ apparent need for childcare provisions reason enough for unions to make it an agenda item? What other factors can play a role in the unions’ agenda setting? A quantitative analysis of 278 distinct FNV bargaining agendas shows that, contrary to expectations, nei-ther the share of women nor the share of young parents, covered by the collective labour agreement, are related to trade union agenda setting with respect to childcare issues. Rather, central recommenda-tions and history dependence play important roles, along with the concept of communities of practice within FNV unions. h3. Nederlandse samenvatting Uit eerder onderzoek bleek dat er geen direct verband bestaat tussen vraag naar arbeid-en-zorgregelingen in CAO’s en het aanbod ervan – deze regelingen komen voornamelijk in CAO’s voor wanneer de werkgever daar de financiële ruimte voor heeft. Betekent dit dat nu ook dat vakbonden niet daar waar dat nodig is inspelen op de vraag naar arbeid-en-zorgregelingen? Met andere woorden, komt de vraag van de achterban naar dit soort regelingen terug op de onderhandelingsagenda voor de desbetreffende CAO? Onderzoek in 556 CAO’s (278 recente CAO’s en van elk de direct er aan voorafgaande CAO) laat zien dat, met uitzondering van het CAO-jaar 2001, alleen de mate waarin arbeid-en-zorgregelingen voorko-men in de vorige CAO bepalend zijn voor de onderhandelingsagenda. En in 2001, het jaar waarin de Wet arbeid & zorg tot stand kwam, is nog iets meer aan de hand. Hoe kunnen we het schijnbare gebrek aan relatie tussen vraag en aanbod van arbeid-en-zorgregelingen verklaren? Ligt hier gebrekkige communicatie tussen de sociale partners, of tussen vakbonden en hun achterban aan ten grondslag? Of moeten we de oorzaak in een andere hoek zoeken?